Britse baby’s met DNA van drie ouders? Medische waanzin!

De techniek heet officieel "mitochondriale donatie", maar in de praktijk komt het erop neer dat de genetische kern van een embryo van twee ouders wordt overgeplaatst naar een eicel van een derde persoon, waarbij die derde "moeder" de mitochondriën levert. Resultaat: een kind met DNA van drie verschillende mensen.

En hoewel dat 0,1 procent extra DNA zou zijn, is dat principieel ontzettend veel. Want het verandert de essentie van wat menselijke voortplanting is. En erger nog: deze kinderen kunnen die genetische afwijking – hoe klein ook – weer doorgeven aan hun nageslacht. Daarmee tasten we het fundament van de menselijke erfelijkheid aan. We spelen voor God.

De artsen jubelen. De ouders huilen van geluk. De media schrijven het van de daken. Maar niemand stelt de fundamentele vraag: mogen wij dit eigenlijk wel doen?

Want achter deze zogenaamde "doorbraak" schuilt een levensgevaarlijk idee: dat de mens een maakbaar product is. Niet een schepsel van God met een unieke ziel en identiteit, maar een soort genetisch project dat je kunt "verbeteren" met technologie. En als dat nu al gebeurt om ziektes te vermijden, hoe lang duurt het dan nog voor we baby’s op bestelling maken? Met de "beste" ogen, IQ, lichaamsbouw?

We hebben dit eerder gezien. In de vorige eeuw leidde dit soort eugenetisch denken tot de gruwelen van het nazisme. En nu glijden we, in naam van “gezondheid” en “vooruitgang”, opnieuw af die helling af. Alleen nu met witte jassen en applaus in plaats van afschuw.

Als katholiek is het glashelder: het leven begint bij de conceptie. De ziel is niet optioneel, niet aanpasbaar. De mens is méér dan een genetisch bouwwerk. Het idee dat we embryo’s kunnen manipuleren, mixen en zelfs selecteren op basis van mitochondriën – het klinkt als sciencefiction, maar het gebeurt dus al. Dit is Frankenstein op fertiliteitsklinieken.

En hoewel de onderzoekers zeggen dat het “slechts” om gezondheidsdoeleinden gaat, weten we allemaal hoe dit verder zal gaan. Vandaag gaat het om ernstige ziektes. Morgen om “kwaliteit van leven”. En overmorgen om designbaby’s. Waar trek je de grens?

Laten we niet vergeten: als een kind in de buik van een moeder groeit, dan is dat een mysterie, een wonder. Een nieuw mens, met een unieke ziel en roeping. Het is niet iets wat we in een laboratorium moeten zitten prutsen en optimaliseren.

Deze praktijk is niet alleen ethisch onaanvaardbaar, maar ook een symptoom van een samenleving die het contact met het heilige totaal kwijt is. Een samenleving waarin we onszelf als goden beschouwen, terwijl we moreel gezien steeds verder afglijden.

Dat deze experimenten überhaupt toegestaan zijn in het Verenigd Koninkrijk – als enig land ter wereld – zegt alles. Het is het gevolg van een moreel vacuüm waarin alles moet wijken voor “wetenschappelijke vooruitgang” en “persoonlijke keuzevrijheid.” Maar vrijheid zonder waarheid is geen vrijheid. Het is chaos. Het is verval.

Het is tijd dat we als samenleving – ook in Nederland – paal en perk stellen aan dit soort griezelige experimenten. De mens is geen project. Het leven is geen laboratoriumproduct. En als we niet oppassen, vernietigen we met deze “vooruitgang” de diepste essentie van ons mens-zijn.

Stop deze waanzin. Bescherm het leven. Bescherm de ziel.