BZN weer bij elkaar na 18 jaar – tranen en nostalgie in Volendam

We gunnen deze oudjes hun moment, maar het contrast is pijnlijk: de wereld staat in brand, maar Nederland huilt om een reünie van BZN. Alsof het kabinet is gevallen, de euro is ingestort of Johan Derksen plotseling vegetariër is geworden.

Volgens De Telegraaf is het “kippenvel” geblazen wanneer Jan Tuijp op zijn flatscreen het nieuwe nummer Thanks for being with us those years laat horen. Niet voor het publiek, maar voor zichzelf. Tranen vloeiden, herinneringen kwamen boven, en er werd zelfs gespeculeerd over een mogelijke reeks concerten.

Zanger Jan Keizer, nog herstellende van een operatie, twijfelde geen moment. Carola Smit, “voetje bewegend op het ritme”, straalde. Tuijp: “Nog nooit zoveel tranen gevloeid.” En voor wie het nog niet wist: de clip eindigt met een drone-shot boven de dijk, met kinderen in klederdracht.

Echt waar. We verzinnen dit niet.

Je kunt je afvragen: waarom is dit zogenaamd groot nieuws? Omdat het draait om nostalgie, herkenbaarheid en een veilige bubbel waarin alles vroeger beter was. Volendam is voor de mainstream media wat Oranje is voor de politiek: een afleiding, een troost, een symbool voor saamhorigheid die nergens meer bestaat.

Ondertussen lijden mensen in Gaza en Israël, wordt onze samenleving van binnenuit uitgehold, grijpt woke overal om zich heen, en zetten Europese leiders onze toekomst op het spel. Maar in de wereld van NPO en De Telegraaf is de terugkeer van BZN blijkbaar de ultieme catharsis.

Dat BZN in hun hoogtijdagen de Top 40 domineerde, valt niet te ontkennen. Jan Keizer en consorten waren decennialang hét geluid van de Nederlandse middle of the road-muziek. Een hitmachine. Maar laten we eerlijk zijn: BZN stond nooit bekend om muzikale diepgang of culturele relevantie.

En ja, dit initiatief is sympathiek. Ze doen het voor de fans, voor hun kleinkinderen, en misschien voor zichzelf. Prima. Maar moeten we dit behandelen als nationaal erfgoed? Moet er nu een staatscommissie komen om het Volendamse erfgoed te beschermen?

Het zegt veel over de staat van onze media dat een reünie van bejaarde muzikanten meer zendtijd krijgt dan boerenprotesten, immigratieproblemen of de afbraak van onze soevereiniteit. Waar zijn de prioriteiten? Waar is het journalistieke kompas?

Dat BZN een clip heeft opgenomen in de tuin van een oude producer is geen nieuws. Het is een sympathiek weetje voor een fanblad – geen voorpaginawerk. En als je merkt dat je tranen laat bij een Volendamse schlager over “thanks for love and inspiration”, dan is het misschien tijd om je informatievoorziening iets breder in te richten.