Jan Bennink fileert immigratiebeleid: "We zijn gek geworden"

Het is weer raak. Jan ‘Superjan’ Bennink – bekend om zijn scherpe pen en nietsontziende stijl – heeft op X (voorheen Twitter) opnieuw een mokerslag uitgedeeld aan het politieke establishment. In een razend populaire column haalt hij ongezouten uit naar het kabinetsbeleid rondom asiel en immigratie. Zijn centrale vraag: waarom leggen wij ons neer bij deze onophoudelijke immigratieterreur?

Volgens Bennink is de situatie in Nederland totaal uit de hand gelopen. Overal schieten asielzoekerscentra als paddenstoelen uit de grond. Van Haarlem tot Dalfsen, en straks wellicht zelfs Texel en Biggekerke. Overal duiken kazernes op vol jonge mannen van militaire leeftijd – “grimmige koppen, fatbike, North Face-jas, nieuwste iPhone.” Bennink vergelijkt het met metastasen van een uitgezaaide kanker.

Wat Bennink vooral niet begrijpt, is dat het gros van de Nederlanders zich nauwelijks nog verzet. In een land waar ondernemers massaal vertrekken, waar het zorgsysteem kraakt, waar woningnood heerst, en waar sociale samenhang uiteenvalt, wordt toch iedere dag weer zonder morren een nieuw AZC geopend. “Voor wie eigenlijk?” vraagt hij zich af. “Toekomstige soldaten? Ontblankers? Relschoppers?”

Zijn oordeel is snoeihard: de migrantenstroom is geen toevallige humanitaire respons, maar een bewust georganiseerd proces van vervreemding en afbraak, waarin het COA een sinistere hoofdrol speelt. “Een met onze poen volgestouwde maffiabende,” noemt hij de organisatie, na een ontmoeting met een van hun “kille, gecommitteerde omvolksters.”

Bennink maakt korte metten met het narratief dat opvang ‘nu eenmaal moet’ vanwege verdragen, internationale verplichtingen of EU-dwang. Volgens hem is het allemaal bewuste beleidskeuze van een elite die willens en wetens het land laat vollopen. Hij noemt het “een mega sloopoperatie”, waarbij de gewone Nederlander wordt opgeofferd.

De gevestigde partijen krijgen ervan langs. Vooral de PVV en VVD moeten het ontgelden. Die partijen “kletsen mooi in je oortjes” maar waren jarenlang medeorganisator van de massa-immigratie. “Gauleiters” noemt hij hun leiders, in een ijzingwekkende historische vergelijking.

En het ergste moet nog komen, waarschuwt Bennink. Hij voorziet dat een nieuw kabinet onder leiding van Timmermans en Bontenbal – met steun van een “voor het oog tegenstribbelende Wilders” – het destructieve beleid alleen maar zal versnellen. De gevolgen? Een onleefbaar Nederland binnen enkele jaren. Een smeulende puinbak, een militaire basis, of erger.

Hij eindigt zijn column met een wrange conclusie: hij wil weg uit dit land. Niet omdat hij Nederland haat, maar omdat hij het verloren acht. De meerderheid zwijgt, protest is zeldzaam, en de daders blijven buiten schot. De toekomst? Inktzwart.

Benninks column is rauw, confronterend en ongefilterd. Maar het is óók een geluid dat velen herkennen en voelen. Hij zegt hardop wat miljoenen Nederlanders denken maar niet durven te zeggen. En hij stelt de vragen die de politiek weigert te beantwoorden.

De migratiecrisis is geen natuurverschijnsel. Het is beleid. Het is een keuze. En het is tijd dat we die keuze recht in de ogen kijken.

Bennink heeft zijn visie uitgesproken. Nu is het tijd dat Nederland – eindelijk – wakker wordt.