Misdaadjournalist Kees van der Spek geraakt door AZC-protestlied: "je zal er maar zitten!"

Het nummer, afkomstig van een anonieme Rotterdamse veteraan die zich Broken Veteran noemt, richt zijn pijlen fel op het Nederlandse asielbeleid. De toon is rauw, maar de onderliggende boodschap — onvrede, frustratie en machteloosheid — raakt aan gevoelens die breed in de samenleving leven.

Toch leek Van der Spek vooral geraakt door de emotionele betekenis van het fragment. “Ik heb een zoon, mijn oudste, die vrijwilliger is bij een AZC omdat hij wil dat die mensen zich welkom voelen in Nederland,” zei hij, zichtbaar geëmotioneerd. “Hij doet ook vrijwilligerswerk bij Veilig Thuis. Daar ben ik trots op.” Hij hief zijn glas en zei: “Op Jesse.”

Dat een AI-protestnummer de hitlijsten zou bestormen, had niemand voorzien. Wij zeggen nee, nee, nee tegen een azc is inmiddels ruim 900.000 keer beluisterd — en dat zonder radioplugging, marketingbudget of videoclip. De maker, een oud-Afghanistanveteraan die kampt met PTSS, zegt dat zijn nummer geen haatlied is, maar een signaal van onvrede in de samenleving.

In de studio werd snel geoordeeld. Presentator Beau van Erven Dorens noemde het nummer “gewoon racistisch”, een uitspraak die door niemand aan tafel echt werd bevraagd. Albert Verlinde probeerde nog wat nuance te brengen door te melden dat de veteraan “zich schaamt voor het succes” van zijn nummer, zeker nadat het werd opgepikt door extreemrechtse groepen. Maar Beau reageerde sceptisch: “Dat is wel erg naïef.”

Daardoor bleef het gesprek steken in verontwaardiging — niet in de vraag waarom zo’n nummer überhaupt zoveel mensen raakt. Want of je het nu goedkeurt of verafschuwt: een lied dat in korte tijd bijna een miljoen streams haalt, zegt iets over hoe het land zich voelt.