Schokkend: Kant-en-klaar kerstdiner verovert Nederland – supermarkten vieren triomf van luiheid

Volgens een rondgang van de NOS exploderen de verkopen van kant-en-klare kerstgerechten bij supermarkten als Albert Heijn, Lidl, Jumbo en Plus. Rollades, risotto’s, rodekoolschotels, amuses, voorgerechten, hoofdgerechten en desserts: allemaal “vers bereid”, “luxer dan ooit” en vooral ontworpen om één ding te doen. Opwarmen. Geen uren in de keuken, geen risico op mislukken. Gewoon: ping, eten.

Joyce Bierman van Albert Heijn jubelt dat mensen het zichzelf de laatste vijf jaar steeds makkelijker maken. “Mensen willen het gevoel hebben alsof ze het zelf hebben gemaakt, maar je hoeft het alleen maar in de oven te schuiven.”

Pim Grether van Lidl vult aan: “Bij ons moet het niet zo zijn dat je uren in de keuken hoeft te staan.” Het assortiment groeit: meer vegetarisch, meer vegan, meer “horecawaardig”. Kerst wordt informeler, klanten willen “ontzorgd” worden in hun drukke levens, maar wél met een “extra touch”. Dat klinkt allemaal modern, efficiënt en klantvriendelijk. In werkelijkheid is het cultuurbarbarisme in zijn zuiverste vorm.

Kerstmis was geen logistiek probleem dat opgelost moest worden. Het was een ritueel. Een moment van bezinning, samenzijn en — ja — inspanning. Grootmoeder die urenlang aan de rollade werkte. Vader die de gourmetschotel voorbereidde. Kinderen die hielpen met de kerststol of stoofpeertjes. De keuken als kloppend hart van het huis.

Koken hoorde erbij. Niet als prestatie, maar als gebaar. De geuren, het wachten, het soms mislukken en opnieuw proberen. Iets maken voor mensen van wie je houdt. Nu delegeren we dat aan de fabriek.

Natuurlijk, het leven is druk. Maar is dat werkelijk een excuus om een van de laatste overgebleven familiefeesten te reduceren tot een fastfoodervaring in kerstverpakking?

Supermarkten spelen slim in op twee zwaktes: luiheid en faalangst. “Iets bijzonders zonder te mislukken.” Maar wat winnen we daarmee? Tijd? Nauwelijks. Wat we verliezen, is veel groter: betekenis, overdracht, traditie. Onze kinderen leren niet meer koken. Niet meer wachten. Niet meer waarderen wat moeite kost. Ze leren dat alles kant-en-klaar komt, zolang je maar betaalt.

Dit is hoe cultuur verdwijnt: niet met geweld, maar met gemak. Alles moet snel, simpel en risicoloos. Kerstmis verandert zo in een consumptie-orgie zonder ziel. Een tafel vol plastic bakjes en een leegte waar ooit traditie zat.

Vandaag een magnetronrollade. Morgen een kerstbox. Overmorgen een bezorgpizza met kerstverlichting erboven.

Misschien is het tijd om een andere keuze te maken. Pak de pollepel op. Sta weer zelf in de keuken. Laat iets mislukken. Laat iets lukken. Maak Kerstmis weer tot iets wat je doet, niet iets wat je opwarmt.

Prettige Kerstdagen? Alleen als we ze zelf maken.

🚀 Steun ons via BackMe: https://dds.backme.org