Modaal inkomen? Vergeet een huis maar — en dit kabinet laat het gebeuren

Laat die even binnenkomen. Twee keer modaal. Dat betekent: twee fulltimebanen. Een stel zonder kinderen met een gecombineerd inkomen van bijna een ton. Oftewel: als je alleenstaand bent, of kinderen hebt, of parttime werkt? Dan mag je het vergeten.

En dit allemaal onder het toeziend oog van een kabinet dat zichzelf presenteert als redder van het gewone volk. Een coalitie van partijen die zeiden dat ze er zouden zijn voor de hardwerkende Nederlander. PVV. VVD. NSC. BBB. Mooie praatjes. Maar wat is er daadwerkelijk veranderd?

Niets. Helemaal niets.

We horen het voortdurend: ‘de middenklasse wordt uitgehold’. Maar dit gaat verder dan uitholling. Dit is regelrechte verdrijving van gewone Nederlanders uit de woningmarkt.

In Den Haag hebben ze het over het bouwen van nieuwe woningen. Mooie beloftes op papier. Woningbouwimpulsen. Projecten die pas in 2030 opgeleverd worden. Maar ondertussen stijgen de prijzen wél door. En de rentes. En de eisen.

De gemiddelde koopwoning kost nu 472.000 euro. Vijf jaar geleden was dat nog 334.000 euro. Dat is een stijging van 40 procent in een halve decade. In een land waar lonen nauwelijks meestijgen, belastingen omhoog gaan en inflatie de koopkracht wegvreet.

En het kabinet? Dat laat het gebeuren.

Denk even terug aan wat deze partijen hun kiezers beloofden:

En wat krijgen we? Bestaande woningen onbetaalbaar. Starters uitgesloten. Alleenstaanden veroordeeld tot eeuwige huur. En dat terwijl statushouders en migranten wél met voorrang een woning krijgen.

Dit kabinet heeft een gouden kans gehad om het roer om te gooien. Maar wat doen ze? Ze laten ambtenaren verder broddelen aan beleid dat al tien jaar faalt. Ze praten over ‘plannetjes’ in plaats van ingrijpen. En ondertussen stijgen de prijzen verder, verdwijnen de kansen, en raakt een hele generatie tussen wal en schip.

Geen wonder dat de woede groeit. Geen wonder dat het vertrouwen weg is. Geen wonder dat mensen zich verraden voelen.

Want de waarheid is: dit kabinet kiest niet voor de Nederlandse middenklasse. Ze kiezen voor technocratische oplossingen, voor bestuurlijk gepolder, voor symboolpolitiek. Maar échte keuzes? Die blijven uit.

Je zou haast denken dat ze het prima vinden: een volk zonder bezit, volledig afhankelijk van huur, subsidies en beleid. Want een volk zonder eigendom is een volk zonder macht.

Maar wij laten ons niet monddood maken. Wij zullen blijven zeggen wat niemand in Den Haag durft te zeggen:

Dit is geen falend beleid. Dit is verraad.