Schokkend: vrouwenquota duwen betere mannen aan de kant – seksediscriminatie als beleid

Want sinds januari 2022 geldt er een wettelijk quotum: een derde van de commissarissen móet vrouw zijn. En zolang dat percentage niet gehaald wordt, is elke volgende benoeming automatisch voorbehouden aan een vrouw. Dat betekent dat er mannen, hoe geschikt ook, simpelweg niet meer in aanmerking komen.

Hoogleraar Mijntje Lückerath, samensteller van de jaarlijkse Female Board Index, ziet het als een positieve trend. Maar waar gaat het hier werkelijk om? Niet om meritocratie – de beste mens op de beste plek – maar om een opgelegd diversiteitsideaal dat niets met kwaliteit te maken heeft.

Dit beleid draait niet om gelijke kansen, maar om voorkeursbehandeling op basis van geslacht. Dat is geen emancipatie, dat is seksediscriminatie in een nieuw jasje.

Wie deze ontwikkeling toejuicht, vergeet het belangrijkste: quota zorgen ervoor dat vrouwen worden benoemd die misschien helemaal niet de juiste ervaring of competenties hebben. Terwijl mannen die wél geschikt zijn, overgeslagen worden. Dat is niet alleen onrechtvaardig, het is ronduit gevaarlijk.

Een raad van bestuur of commissarissen gaat over miljardenbeslissingen, over de koers van bedrijven waar tienduizenden werknemers afhankelijk van zijn. Daar wil je de allerbeste mensen. Punt. Niet de juiste “man-vrouwverhouding”, maar de juiste kwaliteit.

De diversiteitsmanie is allang geen streven naar gelijke kansen meer. Het is een ideologisch project geworden. Bedrijven die niet meegaan, worden publiekelijk aan de schandpaal genageld. Zelfs als topbedrijven als ASML en Philips besluiten hun diversiteitsbeleid te schrappen vanwege Amerikaanse wetgeving, waarschuwen hoogleraren dat dit “formeel” is en dat bedrijven “in de praktijk” toch wel doorgaan.

Kortom: dit is geen keuze meer, het is dwang.

Nederlandse bedrijven worden speelballen van een politiek correct beleid dat niets met hun kernactiviteit te maken heeft. En uiteindelijk betaalt de burger de rekening. Want slechter bestuur betekent slechter beleid, slechtere prestaties en minder groei.

En waarom? Omdat Den Haag en de media geobsedeerd zijn geraakt door man-vrouwverhoudingen. Omdat cijfers over “33 procent” belangrijker zijn geworden dan de kwaliteiten van de individuele bestuurder.

Echte emancipatie betekent dat iedereen – man of vrouw – dezelfde kans heeft om zich te bewijzen en door te groeien. Maar dat is iets heel anders dan quota en dwang. Zodra je de uitkomst gaat afdwingen, is het spel oneerlijk.

Dat media dit als overwinning verkopen, maakt het alleen maar erger. Want het normaliseert een beleid dat onze economie en onze bedrijven ondergraaft.