Onderzoek legt pijnlijke waarheid bloot: angst, pesterijen en misstanden bij het COA

Immigratie•22 okt , 17:00

Het is een schandalige constatering, maar wel de harde realiteit: de helft van de lhbti-asielzoekers en -statushouders in Nederland voelt zich onveilig in de opvang. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van COC Nederland onder 54 mensen. Het meest veelzeggende detail? Sinds 2018 is er geen enkele vooruitgang geboekt. Zeven jaar verder, talloze rapporten — en nog steeds hetzelfde verrotte systeem.

Maar liefst 42 procent van de ondervraagden zegt zich elke dag onveilig te voelen. Meer dan de helft wordt uitgescholden, gepest of bedreigd. In sommige gevallen gaat het om fysiek of seksueel geweld. De oorzaak ligt volgens het COC niet alleen bij medebewoners, maar ook bij COA-medewerkers, beveiligers en zelfs omwonenden. Incidenten worden amper gemeld, want wie klaagt, riskeert vergelding of simpelweg niets dan bureaucratisch geneuzel.

Ter Apel: een symbool van wanorde

Ter Apel duikt — hoe kan het ook anders — weer op als dieptepunt. De opvanglocatie die inmiddels symbool staat voor chaos, overbevolking en falend beleid, blijkt ook voor lhbtqi+-asielzoekers een hel om in te verblijven. Dat juist daar mensen die al gevlucht zijn voor haat en vervolging opnieuw vrezen voor hun veiligheid, is niets minder dan een aanklacht tegen het hele systeem.

🟦 DDS geeft jou het nieuws zoals het écht is – zonder meel in de mond, zonder de Brusselse praatjes. Als jij waarde haalt uit deze artikelen, help ons dan in de lucht te blijven. 👉 Doneer via https://dds.backme.org of maak een bedrag over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.

Een systeem dat al lang failliet is

Het COC weet niet precies hoeveel lhbti-asielzoekers er jaarlijks in Nederland verblijven, maar het gaat vermoedelijk om enkele honderden. Vandaag wordt het rapport overhandigd aan de directeur van het COA. De boodschap is glashelder: het is één grote puinhoop, en zolang er niets verandert, blijft Nederland zich schuldig maken aan verwaarlozing.

Als de overheid er na al die jaren nog steeds niet in slaagt orde, veiligheid en fatsoen te garanderen — niet alleen binnen de opvangcentra, maar ook daarbuiten — dan is het duidelijk dat het systeem rot tot op het bot is. De chaos in het AZC is slechts een spiegel van de bredere ellende: onveiligheid, overlast en een overheid die overal achter de feiten aanloopt.