Suriname jankt om visumplicht: ‘Traumatisch’ dat Nederland controleert wie er binnenkomt (50 jaar onafhankelijk!)

Immigratie•25 nov , 16:30

Het is vandaag groot feest in Paramaribo: Suriname viert 50 jaar onafhankelijkheid. Hoera! De vlaggen kunnen uit, zou je denken. Maar wat horen we vanuit de voormalige kolonie? Geklaag, gezeur en gejammer over de "strenge" Nederlandse visumplicht. Surinamers vinden het "traumatisch" dat ze niet zomaar het vliegtuig kunnen pakken naar Schiphol. Gitarist Jason Eduwaiti, die werd geweigerd voor een optreden, doet alsof hem een misdaad is aangedaan. Laten we even heel duidelijk zijn: onafhankelijkheid betekent dat je een eigen land bent. En een eigen land betekent dat je geen automatische toegang meer hebt tot je oude moederland. Als je dat niet bevalt, had je in 1975 beter moeten nadenken.

De NOS brengt het verhaal van Eduwaiti met de bekende tranentrekkende vioolmuziek op de achtergrond. Hij werd uitgenodigd door fluitist Ronald Snijders, had een brief van het Fonds voor Podiumkunsten, maar werd toch geweigerd. De reden? "Vestigingsgevaar". De Nederlandse staat was bang dat hij hier zou blijven hangen.

Eduwaiti noemt het een "traumatische ervaring" en vraagt zich af waar ze het op baseren. Tja, misschien op de statistieken? Er wonen inmiddels 350.000 mensen met een Surinaamse achtergrond in Nederland, terwijl er in Suriname zelf maar 640.000 wonen. Dat betekent dat meer dan een derde van het Surinaamse volk al hier zit. De angst voor een "massale uitstroom" is dus niet uit de lucht gegrepen; het is de realiteit van de afgelopen halve eeuw.

Onafhankelijkheid is geen eenrichtingsverkeer

Suriname wilde in 1975 zo graag los van Nederland. Ze wilden hun eigen broek ophouden. Prima. Maar dat betekent ook dat de grenzen dicht zijn, tenzij je aan de voorwaarden voldoet. Dat de eisen streng zijn en de kosten hoog, is logisch. Nederland is geen inloophuis. Wij hebben het recht om te bepalen wie er binnenkomt.

Dat Eduwaiti "vaker in Nederland is geweest" en "zelfs in Dubai", is geen garantie voor de toekomst. De IND kijkt naar het risico nu. En als dat risico te groot wordt geacht, dan is het 'nee'. Dat is geen trauma, dat is soevereiniteit.

🟥 Ze willen onze grenzen openbreken met emotionele verhalen. Trap er niet in. De regels zijn er om ons te beschermen. Dezelfde elite die deze regels wil versoepelen, wil ook de bescherming van het ongeboren leven afschaffen. Het is tijd voor realisme. Kom in verzet. 👉 Teken HIER de petitie en eis een streng en rechtvaardig beleid.

Selectieve verontwaardiging

Het is stuitend dat Surinamers, die 50 jaar lang de mond vol hebben van hun onafhankelijkheid en trots, gaan piepen zodra ze merken dat die onafhankelijkheid ook nadelen heeft. Ze willen wél de lusten van Nederland (makkelijk reizen, familiebezoek, optredens), maar niet de lasten van een eigen staat zijn (visumregels).

Het feit dat de redenen voor afwijzing soms "willekeurig" lijken, is vervelend voor het individu, maar noodzakelijk voor het systeem. Als we de regels versoepelen, staan de vliegtuigen morgen vol met mensen die "op vakantie" gaan en nooit meer terugkeren. Gezien de economische puinhoop in Suriname (veroorzaakt door hun eigen leiders, niet door ons), is die kans levensgroot.

Gefeliciteerd en tot ziens

Dus, beste Surinamers: gefeliciteerd met jullie 50-jarig jubileum. Geniet van de feestdag. Maar stop met zeuren over het visum. Jullie hebben gekozen voor afstand, en afstand is wat jullie krijgen.

Nederland moet zijn poot stijf houden. Geen versoepelingen, geen uitzonderingen. De visumplicht is de enige dam tegen een nieuwe migratiegolf uit de West. En als Jason Eduwaiti dat traumatisch vindt, dan moet hij misschien eens met zijn eigen regering gaan praten over waarom zijn land zo onaantrekkelijk is dat iedereen weg wil, in plaats van Nederland de schuld te geven.