Brussel wil ALLES zien: Michel Portier waarschuwt voor totale controle over uw privé-apps via 'Chat Control'

"Ze weten al verschrikkelijk veel over ons, maar ze willen nog meer weten." Het zijn de woorden van Portier, en ze zouden iedereen koude rillingen moeten bezorgen. De overheid is niet langer de beschermer van onze privacy, maar de grootste vijand ervan. Onder het mom van 'kinderbescherming' wordt een surveillancestaat opgetuigd waar de Stasi en de KGB alleen maar van konden dromen. Uw WhatsApp, uw Signal, uw Telegram: niets is meer veilig voor de grijpgrage klauwen van de anonieme Brusselse bureaucraat.

Het excuus is altijd hetzelfde: "We doen het voor de kinderen." Het bestrijden van kindermisbruik is natuurlijk nobel, en dat weet de elite dondersgoed. Wie durft er immers tegen maatregelen te zijn die kinderporno moeten stoppen? Het is de perfecte chantagemethode om draconische wetgeving erdoor te drukken. Maar trap er niet in. Dit gaat niet over kinderporno; dit gaat over controle.

Als de overheid eenmaal de sleutel heeft om in uw versleutelde berichten te kijken ('encryptie' doorbreken), dan is het hek van de dam. Vandaag zoeken ze naar misbruikmateriaal, morgen zoeken ze naar 'desinformatie', 'klimaatontkenning' of 'anti-EU sentimenten'. Michel Portier legt de vinger op de zere plek: er vindt een machtsverschuiving plaats naar "anonieme ambtenaren, die alles van jou weten, maar van wie wij niets weten." De burger wordt een glazen huis, terwijl de macht zich verschuilt achter beton en geblindeerd glas.

Het plan leunt zwaar op Kunstmatige Intelligentie (AI). Deze software moet miljarden berichten en foto's scannen. Maar AI is dom. AI snapt context niet. Portier waarschuwt terecht: "AI gaat privéberichten scannen... Vervolgens gaan EU-ambtenaren meekijken en bepalen of foto’s van, bijvoorbeeld, je kind in bad of naaktfoto’s die mensen naar elkaar sturen onder ’kindermisbruik’ vallen."

Denk daar even over na. U stuurt een onschuldige badfoto van uw peuter naar oma. De AI slaat op tilt. Vervolgens zit er ergens in een muf kantoor in Brussel een onbekende ambtenaar naar de naaktfoto's van uw kind te sturen. Of u stuurt een intieme foto naar uw partner. Ook die belandt op het bureau van 'Big Brother'. Het idee alleen al is een grove schending van de menselijke waardigheid.

Het moet wel heel ernstig zijn als zelfs GroenLinks, normaal gesproken toch de partij die de overheid overal mee weg laat komen zolang het maar 'duurzaam' of 'sociaal' is, aan de bel trekt. Sebastiaan van 't Erve, oud-burgemeester van Lochem en IT-politicus van het jaar, waarschuwt voor "foutmeldingen".

Hij stelt: "Die foutmeldingen zijn niet alleen kostbaar; ze beschadigen levens en rechtsposities van onschuldige burgers."

Stel u voor: u wordt onterecht geflagged door een algoritme. De politie staat op de stoep. Uw apparatuur wordt in beslag genomen. Uw buren zien het gebeuren. U wordt verdacht van zedenmisdrijven. Later blijkt het een foutje van de computer. "Sorry," zegt de overheid. Maar uw reputatie is kapot, uw baan bent u kwijt en uw gezin is getraumatiseerd. Dit is het risico dat Brussel bereid is te nemen om u onder de duim te houden.

Portier schetst de strijd treffend: "Twee partijen bestrijden elkaar om onze data te verkrijgen: de overheid en big tech." Het is een oorlog om informatie. Big Tech wil uw data om geld te verdienen, de overheid wil uw data om macht uit te oefenen.

Het breken van encryptie (versleuteling) is levensgevaarlijk. Als er een 'achterdeurtje' wordt ingebouwd voor de politie, zullen criminelen, hackers en vijandige staten (China, Iran) dat deurtje binnen de kortste keren ook vinden. Er bestaat niet zoiets als een 'veilige achterdeur'. Je maakt de communicatie van alle Europese burgers, bedrijven en zelfs politici vogelvrij.

De waarschuwing van Michel Portier mag niet in de wind geslagen worden. We staan op een kruispunt. Accepteren we dat de overheid altijd en overal met ons meekijkt, als een soort digitale enkelband voor de hele bevolking? Of trekken we een streep?

Privécommunicatie is een fundamenteel recht. Wat u appt met uw vrouw, uw kinderen of uw vrienden, gaat de staat geen ene moer aan. Het argument "ik heb niets te verbergen" gaat niet op. U heeft wel degelijk iets te verbergen: uw privacy, uw intimiteit en uw vrijheid. Brussel moet met zijn tengels van onze telefoons afblijven.