D66 wil kritische omroepen uit Hilversum weren: Ongehoord Nederland vreest politieke zuivering

“Het is geen geheim dat ze óns bedoelen,” zegt Vlemmix. “Jan Paternotte noemde ons eerder ‘de schandvlek van Hilversum’. En dat D66 na de verkiezingswinst de macht in handen krijgt over de mediaportefeuille, is ronduit zorgwekkend.”

De woorden van Vlemmix raken een gevoelige snaar. D66, dat zichzelf graag presenteert als verdediger van “democratische waarden”, heeft een opvallende drang om de publieke ruimte ideologisch te zuiveren. Onder het mom van “kwaliteit” probeert de partij ongewenste stemmen buiten de deur te houden.

Het patroon is bekend. Eerst wordt een omroep verdacht gemaakt - met etiketten als “extreemrechts” of “anti-democratisch”. Vervolgens verschijnen rapporten, procedures en “normenkaders”. En uiteindelijk komt de eis: uitsluiting.

Wat we hier zien, is niets minder dan een poging om de publieke omroep politiek te zuiveren van geluiden die niet passen binnen het linksliberale wereldbeeld van D66 en GroenLinks-PvdA.

Sinds haar oprichting is Ongehoord Nederland een doorn in het oog van het NPO-establishment. De omroep doorbrak de vanzelfsprekende dominantie van linkse redacties en bood ruimte aan stemmen die jarenlang genegeerd of bespot werden.

Die rol - kritisch, onafhankelijk en wars van politieke correctheid - maakt ON! tot een bedreiging voor de gevestigde orde. En dus wordt de aanval geopend. Niet op de inhoud, maar op het bestaansrecht.

Dat de verkiezingswinst van D66 nu direct leidt tot zorgen bij Vlemmix en zijn collega’s, zegt alles over de richting die Nederland dreigt in te slaan: een land waar de overheid bepaalt welke meningen “kwalitatief genoeg” zijn voor het publieke domein.

De term “journalistieke kwaliteitsnorm” klinkt onschuldig, bijna professioneel. Maar in de praktijk betekent het: politiek toezicht op journalistiek. Wie het narratief van Den Haag, Brussel of de NPO niet volgt, is “onbetrouwbaar”.

Zo verandert een democratisch mediabestel langzaam in een gesloten systeem. Omroepen als ON! - die juist bedoeld zijn om het geluid van de buitenstaander te laten horen - worden gemarginaliseerd. Ondertussen blijven de subsidiekanalen naar de gebruikelijke Hilversumse namen vloeien, waar dezelfde meningen eindeloos rondzingen.

Vrije media zijn niet alleen een recht, ze zijn een fundament van democratie. En dat fundament wordt nu openlijk aangevallen door een partij die beweert “de democratie te beschermen”.

De hysterie rondom ON! zegt meer over D66 dan over de omroep zelf. Wat D66 werkelijk vreest, is vrije kritiek. Omroepen die het klimaatbeleid durven bevragen, migratieproblemen benoemen, of hypocrisie in Den Haag blootleggen, zijn in hun ogen gevaarlijk.

En dus wordt er niet meer gedebatteerd, maar gedreigd. Niet overtuigen, maar uitsluiten.

Het is de arrogantie van de macht: de overtuiging dat alleen hún geluid “beschaafd” is, en dat alles daarbuiten “gevaarlijk” moet worden bestreden.

Wat er rond Ongehoord Nederland vrijwel zeker gaat gebeuren, is geen geïsoleerd conflict binnen de omroepwereld. Het is een test voor de vrijheid van meningsuiting in Nederland.

Als een partij als D66 kan bepalen welke omroepen “kwalitatief genoeg” zijn, dan is het einde zoek. Dan verdwijnt het publieke debat, en blijft slechts één geluid over - het goedgekeurde, gesanctioneerde, gecontroleerde geluid van de macht.

De vraag is niet of je het altijd eens bent met ON!. De vraag is of je een land wilt waarin politieke partijen bepalen wie er mag spreken.

Als dat de koers wordt van een aankomend kabinet-Jetten, dan is de democratie zelf de verliezer.