Lale Gül valt Ongehoord Nederland aan: “Feitenvrij en zonder bewijs” - maar maakt zelf fout op fout

In het programma Nieuws van de Dag ging ze gisteravond weer vol in de aanval tegen Omroep Ongehoord Nederland (ON!). Volgens Gül is die omroep “feitenvrij”, “zonder bewijs” en “een schending van de journalistieke code”. En dat allemaal “van ons belastinggeld”, voegde ze er verontwaardigd aan toe.

Maar het zijn juist dát soort uitspraken die haar eigen geloofwaardigheid volledig ondergraven. Want wie roept over “feitenvrij werken”, zou zelf beter eerst zijn feiten checken - iets wat Lale Gül herhaaldelijk nalaat.

De aanval van Gül past in een bekend patroon. Alles wat niet past in het progressieve NPO-frame - van Ongehoord Nederland tot alternatieve platforms - wordt meteen neergesabeld als “nepnieuws”, “extreemrechts” of “onprofessioneel”.

Dat is geen journalistiek, dat is activisme. En juist dat verwijt kreeg ze nu keihard terug van ON!-bestuurder Peter Vlemmix, die op X reageerde:

Een reactie die de spijker op z’n kop slaat. Want wie bepaalt hier eigenlijk wat ‘journalistiek’ is? Lale Gül die zichzelf blijkbaar sinds kort een expert op elk onderwerp beschouwt, of een omroep als Ongehoord Nederland zelf die weliswaar duidelijk rechts is, maar wel degelijk haar best doet om journalistieke producten af te leveren?

Wat de situatie extra wrang maakt, is dat dezelfde Lale Gül nog maar kort geleden op sociale media beweerde dat Geert Wilders “naar Amerika vertrekt en stopt met de politiek”. Een verhaal dat volledig uit de lucht gegrepen was - en dat Wilders zelf onmiddellijk ontkende.

Zonder bewijs, zonder bron, en dus precies wat ze nu Ongehoord Nederland verwijt: feitvrije nonsens.

En dat maakt haar verontwaardiging vandaag zo ongeloofwaardig. Ze roept over journalistieke normen, maar past ze nooit toe. Ze beschuldigt anderen van “broddelwerk”, terwijl ze zelf het levende voorbeeld is van opinie zonder onderbouwing.

Dat iemand als Lale Gül bij Nieuws van de Dag een platform krijgt om alternatieve geluiden af te branden, zegt alles over de huidige staat van de media. De NPO is een ideologische bubbel geworden waarin de ene morele prediker na de andere verschijnt om de ‘goede’ meningen te herhalen, maar dat geldt helaas niet minder voor 'commerciële' zenders. Zelfs een 'rechts' nieuwsprogramma als Nieuws van de Dag voelt blijkbaar de noodzaak om een andere rechts programma / omroep de maat te nemen.

Het is voorspelbaar, oppervlakkig en steeds minder geloofwaardig. Terwijl opiniemakers als Gül praten over “diversiteit van geluiden”, doen ze er alles aan om dat in de praktijk te verhinderen.

Ongehoord Nederland mag volgens hen niet bestaan, omdat het laat zien dat de publieke opinie veel breder is dan de linkse kring van Hilversum wil toegeven.

Wat Gül zegt, past in een bredere trend: de morele arrogantie van de culturele elite. Zij bepaalt wat “waar” is, wat “fatsoenlijk” is en wat “journalistiek” is. Wie daarvan afwijkt, wordt afgemaakt.

Maar juist daardoor verliezen ze terrein. Steeds meer Nederlanders prikken erdoorheen. Ze zien hoe deze opiniemakers zich gedragen als poortwachters van de waarheid - zonder zelf ooit de lat van echte journalistiek te halen.

En precies dát maakt platforms als Ongehoord Nederland en DDS noodzakelijk: omdat er nog plekken moeten zijn waar het andere geluid, het vrije woord, wél mag klinken.

Lale Gül roept over “feitenvrij werken” - terwijl ze zelf keer op keer bewijst hoe ver de mainstream media van de feiten is afgedwaald. Haar verontwaardiging is geen journalistiek, maar hypocrisie. En het is precies dat soort morele betweterij waardoor Nederlanders massaal hun vertrouwen in de publieke omroep verliezen.