Leon de Winter ontmaskert media als lügenpresse: George Floyd en Gaza propaganda ontrafeld

De Winter herinnert ons aan 8 juni 2020, toen Democratische kopstukken in het Capitool knielden voor George Floyd – exact acht minuten en zesenveertig seconden, de tijd dat hij onder de knie van politieman Derek Chauvin lag. In Nederland zette Femke Halsema de coronaregels opzij om anti-racismeprotesten voorrang te geven.

Maar wie was Floyd eigenlijk? Een meervoudig veroordeelde crimineel, met drugsdelicten en een gewapende overval op zijn kerfstok. De autopsie wees uit dat hij fentanyl en methamfetamine in zijn bloed had. Was dat de doodsoorzaak? Misschien. Toch kozen de media direct voor het frame: wreed, systematisch racisme.

Context werd genegeerd. Chauvins techniek was standaard in Minneapolis, maar dat detail paste niet in het verhaal. Alles werd ingezet om Trump in zijn laatste termijn te dwarsbomen, met rellen, plunderingen en verwoeste steden als resultaat. Ondertussen toonden studies – zoals die van Harvard-econoom Roland G. Fryer Jr. – dat er geen raciale verschillen zijn bij dodelijk politiegeweld. Fryer kreeg er geen erkenning voor, maar een golf van modder.

Het tweede voorbeeld van De Winter richt zich op de eenzijdige berichtgeving over Gaza. Kranten als de Volkskrant publiceren foto’s van broodmagere kinderen om te suggereren dat Israël Gaza uithongert. Een recent voorbeeld: een 20-jarige Palestijnse vrouw die in Italië overleed aan “ernstig gewichtsverlies”. Wat de Volkskrant verzweeg: ze had acute leukemie. Helaas nam DDS dit fake news kritiekloos over dus hierbij de rectificatie.

Toeval? Nee. Volgens een analyse van The Free Press waren de twaalf meest gebruikte ‘hongerfoto’s’ in de media in werkelijkheid kinderen met ernstige onderliggende ziekten, niet ondervoeding. Toch blijven media hameren op de boodschap “Israël hongert Gaza uit” en “genocide”, met Hamas en Al Jazeera als belangrijkste bronnen. Onafhankelijke verificatie? Geen enkele.

Ook de dood van Anas al-Sharif, Al Jazeera-journalist, komt voorbij. Volkskrant-redacteur Haro Kraak probeerde De Winters eerdere column hierover te factchecken, maar moest erkennen dat Al-Sharifs pro-Hamas-berichten authentiek waren. Toch hield Kraak vol dat Al-Sharif journalistiek werk deed, omdat hij “het leed van Gazanen onvermoeibaar belichtte”.

De Winter rekent af: Al-Sharif publiceerde nooit kritisch over Hamas. Zijn werk was pure propaganda, bedoeld om Israël te demoniseren. Israël zag hem terecht als propagandist en dus als doelwit in de oorlog. Ik durf nog verder te gaan het was een Hamas terrorist. Er gaan verhalen rond dat hij gegijzelden Israëliërs in huis had.

De Winter sluit af met een parafrase van Von Clausewitz: “De huidige journalistiek is de voortzetting van oorlog met andere middelen.”

Media manipuleren met halve waarheden en leugens om hun frame te stutten – of het nu gaat om Floyd als heilige of Israël als duivel. Het resultaat: massahysterie en een publiek dat feiten niet meer van fictie kan scheiden.

Leon de Winter laat geen spaan heel van de eenheidsworst die zich journalistiek noemt. Dit is geen verslaggeving, dit is propaganda. En wij, lezers, verdienen beter.