Regionale omroepbaas pakt ruim 230.000 euro: absurde graaicultuur ontmaskerd

Dit is geen incident. Het is een patroon. Een patroon van graaien, doorschuiven en verantwoordelijkheid ontwijken, allemaal onder de mantel van 'overgangsrecht' en 'oude cao-afspraken'. Dit alles betaald met publiek geld – belastinggeld van mensen die geen idee hebben dat hun zuurverdiende euro’s verdwijnen in de zakken van mediabestuurders die nauwelijks nog publiek bereiken.

Dat een directeur van een regionale omroep meer verdient dan de minister-president van dit land is volstrekt onhoudbaar. Premier Dick Schoof krijgt net geen 208.000 euro per jaar. Bert Klaver van RTV Rijnmond kreeg er dus bijna 24.000 euro bóvenop. En dat terwijl het aantal kijkers bij de regionale omroepen al jarenlang keldert.

Volgens het Nationaal Media Onderzoek is het kijkersaantal van regionale omroepen in vijf jaar gehalveerd. Het vertrouwen daalt, de relevantie verdwijnt, maar de salarissen stijgen. Wie denkt dat dit nog iets met publieke taak of maatschappelijke verantwoordelijkheid te maken heeft, leeft in een illusie.

Hoe kan het dat deze salarissen blijven stijgen, ondanks de Wet normering topinkomens (WNT)? Simpel: de omroepdirecteuren hebben zich voor 2021 nog even snel verzekerd van toekomstige verhogingen, die wettelijk nog vier jaar door mochten lopen. En daar profiteren ze nu maximaal van.

Dat heet geen toeval, dat heet plannen en profiteren. De wet had juist als doel deze graaicultuur een halt toe te roepen. Maar wie de regels kent, weet ook precies hoe je de mazen van de wet gebruikt om het onderste uit de subsidiekas te halen.

Dan is er nog het verhaal van Dink Binnendijk van RTV Drenthe. Hij kreeg vorig jaar bijna drie ton: 220.000 euro salaris én een ontslagvergoeding van 75.000 euro, ondanks het feit dat hij kort daarna met pensioen ging. Zijn vertrek? In “goed overleg”. En jawel: hij werkt inmiddels alweer elders als interim-directeur.

Dit is een klap in het gezicht van iedere medewerker op de werkvloer die wél moet vechten voor loonsverhoging, en al helemaal voor iedere belastingbetaler die verwacht dat met zijn geld fatsoenlijk wordt omgesprongen.

De controlemechanismen? Die bestaan alleen op papier. Raden van Toezicht die zich niet realiseren wat er gebeurt of simpelweg weigeren om in te grijpen. Bij RTV Oost werd zelfs een peperdure reorganisatie van 2,1 miljoen euro doorgezet, die inmiddels grotendeels is teruggedraaid.

Externe adviseurs, chaos en “traumatische ervaringen” voor het personeel, zo meldt een interne mail van de nieuwe directeur. Wat deden de toezichthouders? Niets. Ze “herkennen zich niet in de bewoordingen”. Tja, dat krijg je als vriendjes elkaar controleren.

De publieke omroep – of het nu de NPO is of de regionale tak – zit doordrenkt van een bestuurscultuur die draait om zelfverrijking, vriendjespolitiek en afwezig moreel besef. En de politiek? Die weet het, maar grijpt zelden echt in.

Als deze praktijken niet per direct worden gestopt, is het draagvlak voor publieke media straks volledig verdwenen. En terecht.