Thomas van Groningen gebruikt Ozempic: “Ik ben tien kilo kwijt” - maar is dat nou gezond?

Een eerlijke uitspraak, maar ook eentje die de discussie weer aanwakkert: is het normaal dat mensen tegenwoordig liever een injectie nemen dan hun levensstijl aanpassen?

Ozempic, dat de werkzame stof semaglutide bevat, is in korte tijd uitgegroeid tot een hype. Het middel remt de eetlust en zorgt ervoor dat mensen sneller verzadigd zijn - met als gevolg spectaculaire gewichtsafname bij sommigen. Hollywood-sterren, influencers en zelfs politici gebruiken het, soms zonder medische noodzaak.

Maar er kleven risico’s aan. Mensen melden bijwerkingen zoals misselijkheid, darmklachten en vermoeidheid. En artsen waarschuwen dat zodra je stopt met de injecties, het gewicht vaak weer terugkomt.

Toch is de verleiding groot, zeker in een samenleving waarin uiterlijk en gezondheid vaak worden afgemeten aan cijfers op de weegschaal.

Dat Van Groningen er open over spreekt, is dapper - maar het roept ook vragen op. Hij zit er al een jaar aan, en zegt dat hij nog steeds moeite heeft om te sporten. Dat bevestigt wat veel critici al zeggen: Ozempic pakt niet de oorzaak aan, maar onderdrukt slechts het symptoom.

Het is een beetje alsof je probeert een lekke band op te pompen met lucht uit een spuitbus - het werkt even, maar niet structureel. Echte gezondheid komt immers niet uit een naald, maar uit beweging, voeding en discipline.

De Ozempic-hype past in een bredere trend waarin de moderne mens liever een medicijn neemt dan zijn gedrag verandert. Slaappillen in plaats van rust, antidepressiva in plaats van zingeving, en nu dus spuiten in plaats van sporten.

Het is een symptoom van een samenleving waarin gemak boven alles gaat. We willen resultaat zonder inspanning, gezondheid zonder opoffering, en zelfvertrouwen zonder discipline.

Maar echte verandering komt niet uit een recept of een injectie - het komt uit zelfbeheersing. En ja, dat zeg ik als iemand die zelf serieus last heeft van overgewicht (en die is afgevallen en weer aangekomen en weer afgevallen en weer aangekomen en weer afgevallen en weer aangekomen).

Artsen benadrukken dat Ozempic bedoeld is voor mensen met ernstig overgewicht of diabetes type 2, bij wie andere methoden niet werken. Voor gezonde mensen die “gewoon wat kilo’s kwijt willen” is het riskant.

Thomas van Groningen lijkt er nuchter over: hij gebruikt het, maar ziet het niet als wondermiddel. Toch is het de vraag of zijn openheid niet onbedoeld de normalisering van dit soort middelen versterkt. Want als bekende mensen het doen, lijkt het al snel “gewoon”.

De discussie gaat dus niet alleen over Ozempic, maar over hoe wij als samenleving met gezondheid omgaan. Willen we een maatschappij waarin je alles medisch kunt oplossen - of één waarin we weer leren omgaan met discipline, voeding en zelfzorg?

Er is niets mis met medische hulp, maar als gemakzucht het uitgangspunt wordt, verliezen we iets belangrijks: de verantwoordelijkheid voor ons eigen lichaam.

Thomas van Groningen is open over zijn keuze - en dat verdient respect. Maar nu is het aan jou, de lezer:

🟧 Moeten mensen gewoon afvallen door meer te bewegen en minder te eten? 🟩 Of is Ozempic juist een geweldige uitkomst voor wie dat niet lukt?

Laat het ons weten: