Palestijnse sjeiks willen vrede met Israël: plan voor Emiraat Hebron verrast Midden-Oosten

De leider van dit plan is sjeik Wadee al-Jaabari. Samen met andere prominente clanhoofden wil hij een autonoom Emiraat Hebron oprichten, dat niet langer leeft in de fantasiewereld van een “Palestijnse staat”, maar in de realiteit van coexistente met Israël. De boodschap van Jaabari is helder: de tweestatenoplossing is dood. Wat rest is de keuze tussen vrede en permanent slachtofferschap.

De Wall Street Journal publiceerde als eerste de brief die Jaabari stuurde aan de Israëlische minister van Economie, Nir Barkat. Daarin schrijft hij dat een Palestijnse staat “zelfs over duizend jaar” onhaalbaar is. De Oslo-akkoorden hebben volgens de sjeiks niets dan ellende gebracht: doden, armoede, wanhoop en terreur. En vooral: een door en door corrupte PA die als verlengstuk van terreurgroepen functioneert.

Barkat reageerde positief: “Deze mensen willen vrede. Wie in Israël zou daar nee tegen zeggen?” Het is een logische vraag, maar in de realiteit van het Midden-Oosten is logica zelden genoeg. Woensdag werd de auto van Jaabari in brand gestoken vermoedelijk door Palestijnen die het hem niet vergeven dat hij het lef heeft te breken met het oude narratief.

Zelfs zijn eigen familieleden keren zich nu van hem af. Waarom? Omdat dit voorstel niet alleen een uitdaging vormt voor Hamas of Fatah, maar ook voor de complete status quo waarin slachtofferschap en haat lucratieve handel zijn geworden.

Experts zoals Harel Chorev van de Universiteit van Tel Aviv noemen het plan “een fantasie”. Ze wijzen op het feit dat Jaabari’s vader in 2012 een vergelijkbaar idee lanceerde zonder succes. Maar hoe realistisch moet hoop zijn in een conflict dat al decennia onoplosbaar lijkt?

De sjeiks willen een regio met “zero tolerance” voor terreur. Ze willen investeren in samenwerking met Israël en economische groei. In plaats van intifada’s, raketten en huilende VN-resoluties, stellen ze voor om te bouwen letterlijk en figuurlijk.

Het plan wordt verworpen door de linkse media, genegeerd door de internationale gemeenschap en actief gesaboteerd door de PA en haar loyale volgers. Want niets is zo bedreigend voor de oude orde als Arabieren die vrede met Israël willen zónder voorwaarden, zónder haat, zónder slachtofferverhaal.

Maar het bestaan van deze beweging, hoe klein ook, is hoopvol. Niet omdat het morgen vrede brengt maar omdat het laat zien dat er ook binnen de Arabische wereld mensen zijn die snappen dat Hamas, Fatah en de PA geen toekomst bieden.

Of het Emiraat Hebron er ooit komt? Waarschijnlijk niet. Maar de zaadjes zijn geplant. En in een regio die al decennia verzuurd is door oorlog en haat, kan zelfs één vonkje gezond verstand de loop van de geschiedenis veranderen.