'Geen verschillen meer tussen Fatah en Hamas'

De Palestijnse partijen zijn nu helemaal gelijk, aldus president Mahmoud Abbas. Ouwe terroristenjongens, krentenbrood?

Het heeft er toch wel alle schijn van. Nu is het natuurlijk een mooi plaatje: de foto van een Mahmoud Abbas met gulle lach en een Khaled Meshaal met fonkelende ogen. Het kiekje vindt dan ook gretig aftrek in de internationale pers. Want wat is nu mooier dan twee politici gebroederlijk naast elkaar? Tot voor kort elkaars vijanden, maar nu elkaars politieke hoop en vrienden. Verzoening, het bestaat nog!

We zagen het verzoeningstafereel in eigen land ook met de vorming van het Kabinet-Balkenende IV. Bos en Balkenende hadden elkaar maandenlang voor rotte vis uitgemaakt, maar stonden eind 2006 toch prachtig te glimmen en spraken van 'vonken die waren overgevlogen.' Historisch en heroïsch, vonden ze zelf.

Maar er is een aanmerkelijk verschil tussen Bos en Balkenende vijf jaar terug en Abbas en Meshaal anno nu. En dat is dat eerstgenoemde gewoon politici waren met een simpele missie. Balkenende moest het christendemocratische ideaal gaan verwezenlijken, of iets wat daar een beetje op lijkt. Bos had de opdracht de sociaaldemocratische droom weer een stapje dichterbij te brengen. Beide zijn daar in hun regeringsperioden een beetje in geslaagd. Nu was dat voor een rechts persoon geen fijne regeringsperiode, maar qua aangerichte schade niets wat één of twee rechtse kabinetten niet zouden kunnen opruimen.

En hier dient zich het aanmerkelijke verschil aan tussen Bos en Balkenende enerzijds en Abbas en Mashaal aan de andere kant. Want dit Palestijnse tweetal is niet uit op wat marginale plannetjes als het invoeren van een ouderenbelasting of het oprichten van een gezinsministerie.

Abbas wilt de onafhankelijkheid uitroepen van de staat Palestina en Meshaal, als lid van Hamas, strijdt nog steeds voor de vernietiging van de staat Israël. En nu verkondigen Abbas en Meshaal dat er 'geen verschillen' meer zijn. Dit lijkt mij buitengewoon gevaarlijk voor de stabiliteit van het Midden-Oosten: hand-in-hand gaan de vijanden van Israël samen op pad. Een explosieve cocktail. Hiermee komt er dan een einde aan de jarenlange 'verdeel-en-heers'-politiek die de Palestijnen zichzelf hebben opgelegd.

Enig begrip heb ik dan ook voor de Israëlische onderminister Danny Ayalon. Net als ieder normaaldenkend mens verafschuwt hij lieden die verkondigen dat er 'geen verschillen' meer zijn tussen hen en terroristen. Wanneer dus de Palestijnen het terrorisme op regeringsniveau gaan gedogen en goedpraten, zelfs samenwerken met deze moordenaars, hoe gerechtvaardigd is het dan om geen energie en water meer te leveren aan deze club? Bijzonder gerechtvaardigd, denk ik zelf. Welke zot levert er in vredesnaam munitie aan voor z'n eigen executie? Israël, weigerend gekke Henkie te zijn, gelukkig niet. Lang leve het laatste beetje gezonde verstand in het Midden-Oosten.