Hafid Bouazza's bedwelmende proza
Het lezen van Meriswin het nieuwste boek van Hafid Bouazza, doet af en toe naar adem happen. Zoveel schoonheid, zoveel sensaties, zoveel wellustige taal is zeldzaam.
Bouazza schrijft bedwelmend proza: je wordt er door meegesleurd, je wil steeds meer en je komt langzaam maar zeker in een roes. Alleen maar door taal. Woorden als occiputwaarts, sybaritisch, histrionisch, drintend en achemant doen doeltreffend hun werk. Donder wordt omschreven als een godenspanwielslag. En dan zinsneden als de regenbogen van zijn deliriums en de wolken van zijn wanen waren waarneming genoeg. of hij had geleerd dat meegaandheid in deze zaken tijd bespaarde: er was geen reden om de teugels aan te spannen als een gebogen hoofd meer vrijheid gaf.
En zo gaat het maar door, zonder bombastisch of anderszins saai of voorspelbaar te worden, want Bouazza sprankelt op elke van de tweehonderdzeven bladzijdes. Zijn zintuiglijke waarneming lijkt -net als zijn geest- door alcohol eerder verscherpt te worden dan vertroebeld. De beschrijvingen van mensen, kleuren, geluiden, de natuur, lichtinval, smaken etc. zijn beeldend en betoverend. Dit is geen boek dat verfilmd kan worden. Het plot is namelijk van ongeschikt belang. Het gaat om de taal.
Stilist
Daarom zou je denken dat Bouazza een fijnslijper is, een perfectionistische stilist. Maar volgens de schrijver komt zijn werk zonder enige moeite op papier. Als hij de structuur van een boek eenmaal helder in zijn hoofd heeft, komen de woorden en zinnen vanzelf, zegt hij in dit interview met Wim Brands.
Het idee voor Meriswin kreeg Bouazza tijdens de tweede ziekenhuisopname ten gevolge van zijn overmatig drankgebruik. Hij lijdt aan levercirrose en omschrijft die aandoening als volgt:
Maar zijn lever ah! zijn lever was een waar meesterwerk. De geheimen die de alcohol daarin verborg! Langzaam stikte de drank zijn dode leverweefsel dicht met littekens om de geheimen en cryptogrammen van begeerte en wijsheden erin te bewaren en verbergen. Met ware kunstnijverheid moesten de gave cellen vernietigd worden om dit secure maar noodzakelijke werk vol te houden en te voltooien. Gal en andere sappen moesten via omwegen een doorgang vinden omdat deze werkplek verboden terrein was geworden een waar heiligdom.
In interviews heeft Bouazza al verklaard er niet over te piekeren om de drank op te geven vanwege zijn gezondheidsproblemen. Niet omdat hij anders niet kan schrijven, maar omdat hij niet anders wil leven. Het leven is om ervan te genieten en van alles wat de geest en de waarneming verruimt zal hij dankbaar gebruik blijven maken, omdat hij in een roes reikt naar de hemels waarin hij niet gelooft.
Alcohol en deliriums
Meriswin bevat een aaneenschakeling van herinneringen en hallucinaties, veroorzaakt door alcohol en deliriums. De verschillende werkelijkheden lopen in elkaar over als droom en realiteit en beïnvloeden elkaar over en weer. Deze fluïde realiteit heeft Bouazza weergaloos onder woorden gebracht:
zijn open graf in een vouw van tijd en ruimte waar de hersenen met hun rug naar de wereld gaan zitten om zich met hun eigen spinnewiel bezig te houden.
Niet omdat er weer eens een boek moest komen, maar omdat Bouazza in een bijzondere categorie schrijvers valt, zo adequaat gedefinieerd door Schopenhauer in De Tuin der Letteren: De anderen daarentegen worden door de dingen zelf tot nadenken geprikkeld; vandaar dat hun denken direct op die dingen gericht is. Alleen onder hen vindt men schrijvers die blijven en onsterfelijk worden.
Meriswin is er om te lezen en te herlezen en te genieten van de prachtige taal die Bouazza ons geeft. Er komt in het hele boek maar één lelijk woord in voor en dat is waarschijnlijk niet voor niets gendercorrect. Bouazza heeft naast levenslust ook humor!
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten