Nederland is ziek. En we hebben die toestand aan onszelf te danken.
Gisteren schreef ik
een voorpaginastuk, gericht aan de premier, waarin ik hem duidelijk probeer te maken dat je vrijheid niet 'met elkaar afspreekt', maar
vastlegt. Afspraken worden in de politiek namelijk maar al te vaak geschonden. De staat spreekt één ding af met de burger, maar morgen is die regeling ineens te komen vervallen en moet er opnieuw 'onderhandeld' worden.
In de politiek is dat aan de orde van de dag. Dat is dan ook één van de voornaamste redenen dat we de staat aan een bijzonder korte lijn moeten houden.
Helaas is dat in het huidige Nederlandse systeem vrijwel onmogelijk. Verscheidene lezers maakten dat gisteren dan ook duidelijk. Reaguurder Caroline schreef bijvoorbeeld:
Onze grondwet is geen grondwet maar een marxistisch vod waarin de burger tot voorbijganger is gedegradeerd en de rechten van de staat met aanhangende bureaucratie zijn vastgelegd. Onze vrijheid is ons met die grondwet ontnomen, en aan de houders van de staatsmacht wordt geen enkele beperking opgelegd. Geen enkele, en dat is te merken.
En Happel [een andere reaguurder, red.], we hebben geen eigendommen hier, want het is de staat die bepaalt wat er met die eigendommen moet gebeuren en hoe lang je die mag bezitten en onder welke voorwaarden: kortom: de enige met eigendom(srechten) is de staat.
Feitelijk klopt dat natuurlijk. We hebben dat, zoals ik zondag al uitlegde, eerst en vooral te danken aan de zogenaamde 'positieve' rechten (die altijd negatief uitpakken én inbreuk maken op de zogenaamde negatieve rechten van anderen - die ironisch genoeg juist een bijzonder positieve werking hebben), maar ook aan de vele voorbehoudens die verbonden zijn aan de negatieve rechten. Denk daarbij aan zinsnedes als "Behoudens bij de wet gestelde beperkingen", "Behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet", en ga zo maar door.
Een andere reaguurder, Francois, voegt daaraan toe:
@Henk (16:58) " ons land [kent] ook geen Constitutioneel Hof dat bewaakt of de regering en Staten-Generaal de grondrechten van haar burgers niet schenden"
Dat heeft geen zin als er geen goede degelijke grondwet is, wat wij dus niet hebben. Daar wijst Michael van der Galien hier al op. Er moet dus eerst een hele goede grondwet zijn (in ons geval: komen) die ten eerste de speelrumte voor de staat vastlegt. Want daar gaat het om: de staat vormt immers het grootste risico voor de vrijheid. Een "bill of rights" is een toevoeging aan een goede grondwet, om in noodgevallen--wanneer de staat totalitaire trekjes krijgt, waar helaas de regering Obama van doet blijken--op te kunnen terugvallen. Niet voor niets bevestigt die 'bill of rights' zowel de meningsvrijheid als de middelen (wapens) om dat grondrecht te verdedigen. Die twee--vanzelfsprekende--rechten zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Ook hij heeft volkomen gelijk. Het probleem in Nederland is dus fundamenteel van aard. Het ligt aan het systeem zelf, niet aan mogelijke 'excessen'.
Voor iemand mij ervan beschuldigt alleen maar negatief te zijn en nooit met positieve voorstellen te komen heb ik hier een idee om deze systeemfout te corrigiëren: er moet een nieuwe grondwet komen met alleen maar 'negatieve' grondrechten'. Dat houdt dus in, rechten waarop de overheid geen inbreuk mag maken (dit in tegenstelling tot positieve rechten die een bepaalde activiteit vereisen van de staat. Bij negatieve rechten gaat het er juist om dat de staat zich afzijdig houdt).
In die nieuwe grondwet moeten de volgende zaken ook worden opgenomen:
1. Verdragen met andere landen / organisaties gaan niet boven de eigen wet: eigen wet über alles.
2. Wetten moeten door een Constitutioneel Hof gekeurd worden aan de grondwet. Wetgeving die daarmee in strijd is moet ongrondwettig worden verklaard en uit de boeken worden geschrapt.
Als we deze drie veranderingen doorvoeren (negatieve rechten, eigen wet is baas, Constitutioneel Hof) hebben we de belangrijkste fouten in het fundament van ons systeem hersteld. Doen we dat niet dan zijn we, zoals lezer toetssteen gisteren ook al zei, "aan het harken in de marge". Aangezien ik daadwerkelijk wat gedaan wil krijgen lijkt me dat geen goed idee.
