Houd eens op met zeuren

Nederlanders zijn zeurpieten. Nu wisten mensen die regelmatig naar andere landen afreizen dat natuurlijk al lange tijd, maar toch leuk dat dit nu bevestigd wordt door een groots opgezet, wereldwijd onderzoek.

Sinds ik in het buitenland woon (Turkije) ben ik ervan overtuigd dat Nederlanders waarschijnlijk het meest chagrijnige volk op aarde zijn. Er is altijd wel iets 'mis'. Niets gaat zoals het móét gaan. Zelfs het weer werkt niet mee: het is óf te warm, óf te koud. Óf het regent.

En als het een tijdje niet regent is het 'te droog', wat slecht is voor de tuin.

Geen wonder dus dat Nederland in de top drie staat van meest depressieve landen ter wereld. Er worden heel wat verklaringen gegeven door onderzoekers (iets met 'inkomensongelijkheid' [flauwekul, natuurlijk, in Nederland is die ongelijkheid te verwaarlozen], 'leeftijd en burgerlijke staat'.

Leuk bedacht allemaal, maar de echte reden dat Nederlanders continu op de grens van depressiviteit balanceren is hun verschrikkelijke, negatieve, zeurderige levenshouding. Henk en Ingrid doen weinig anders dan klagen; over het weer, over zichzelf, over de economie, over de politiek, over hun favoriete cluppie, over elkaar.

Onlangs ging ik voor een week terug naar Nederland; u weet wel, familie bezoeken enzo. Ik had er zin in; had ze al een tijdje niet meer gezien, dus dat zou leuk worden. Op het vliegveld werd ik omringd door Nederlandse toeristen die na een 'welverdiende vakantie' (het had er alle schijn van dat de meerderheid van deze types uitkeringstrekkers waren, maar dat terzijde) weer terug naar huis gingen.

Wat een feest.

Overal chagrijnige bekwerken en - aangezien ik Nederlands natuurlijk versta - continu gezeur en gezeik. Medewerkers van de airliner moesten het ontgelden, kinderen werden afgekraakt én man en vrouw maakten elkáár belachelijk. Ik hoorde één stel zelfs zeuren over het weer ("pff, zo warm hier zeg, is toch onmenselijk!") in Turkije... en toen wéér toen het vliegtuig landde op Schiphol ("koud hier! 14 graden, dat gaat toch nergens over! Die Turken hebben het veel beter. We hebben geen zomer meer, alleen herfst; het hele jaar door").

Met verbazing keek ik mijn medelanders aan: zijn we nou werkelijk een volk van zeurpieten? Ja. Het had er alle schijn van. Zelfs mensen die op dat moments niet te klagen hadden keken chagrijnig uit hun ogen. De rimpels op hun gezicht bewezen dat deze negatieve gezichtsuitdrukking eerder regel dan uitzondering was.

En dan krijg je dus dit onderzoek, dat aantoont dat Nederlanders een bijzonder depressief volkje zijn. Dat geloof ik graag; niet vanwege allerhande externe factoren, maar omdat we onszelf depressies aanpraten. En da's verschrikkelijk jammer; Nederland is één van de meest welvarende, moderne én vrije landen ter wereld. Als puntje bij paaltje komt hebben we bar weinig te klagen.