Tijd voor positiviteit

De afgelopen maanden - en eigenlijk al, niet slechts jaren, maar decennia - heeft rechts Nederland het behoorlijk zwaar voor de kiezen gehad. In de jaren 90 van de vorige eeuw en sinds september vorig jaar zijn die klappen extra hard aangekomen omdat een zogenaamd rechtse partij als de VVD ons gewoon in het kabinet zit en driftig toegeeft aan iedere eis die de socialistische partners op tafel legden.

Wij hadden beter verwacht. Een stem op de VVD was, dachten VVD-kiezers, een stem op zichzelf. Nou, dat blijkt dus even anders uit te pakken: een stem op de VVD was feitelijk namelijk een stem op Didi Samsom en diens socialistische agenda.

Ook rechtse kiezers die de vorige keer niet op de liberalen hebben gestemd maar op een andere partij omdat ze de bui al zagen hangen voelen zich verraden. Als rechtsmenschen hadden we misschien al wel door dat het niet goed zou uitpakken deze keer, maar dat het zó erg zou zijn, ja, dat kwam voor de meesten onder ons desalniettemin als een grote schok.

Het gevolg? We zeuren en klagen; dag na dag, week na week, maand na maand, en zelfs jaar na jaar. Terecht, maar erg inspirerend is het allemaal niet. We zijn boos en dat laten we merken ook. Die partij is flut, die politicus kan niet vertrouwd worden, en die maakt er een zootje van omdat hij incompetent is. Het is niets. Het wordt niets. Wij kunnen alleen maar lijdzaam toekijken.

Logische gedachten - stuk voor stuk - maar op de lange termijn winnen we daar de oorlog niet mee. Ik heb me daarom voorgenomen om niet alleen aandacht te spenderen aan het falen van de politiek, maar tegelijkertijd zelf met een positieve, inspirerende visie te komen van hoe het ook kan.