Vandaag is een belangrijke dag in de democratisch rechtsstaat genaamd Nederland. Premier Mark Rutte wil vandaag namelijk een akkoord sluiten met de Europese Unie over een associatieverdrag met Oekraïne.
Eerder dit jaar liet de Nederlandse kiezer in een referendum weten dat hij daar niets in ziet. De meerderheid van de referendumgangers stemde tegen het verdrag en eiste dat de regering zich terug zou trekken. Zoals altijd bij MarkieMark heeft de premier daar lak aan. Hij veranderde het 'nee' in een 'ja mits' en ging vervolgens lekker onderhandelen in Brussel om het verdrag een beetje aan te passen. Een punt extra hier, een komma daar. Dat zou ons dan tevreden moeten stellen. Zo achterlijk zij wij als volk in zijn ogen blijkbaar.
De Telegraaf komt vandaag met een quasi-spannend artikel over de onderhandelingen. Het nieuws wordt niet gebracht als 'gaat Rutte ons verraden,' maar 'krijgt hij zijn zin?' Net als Rutte zelf vindt De Telegraaf het namelijk helemaal niet interessant dat we nee stemden in het referendum. De enige vraag die de krant 'voor wakker Nederland' (lachen jongens!) bezighoudt is: gaat Polen 'dwarsliggen?'
Achter de schermen zijn diplomaten en hoge ambtenaren voorzichtig positief over de kans van slagen van de Nederlandse missie, vandaag op de Europese top in Brussel. Maar: een gelopen race is het zeker nog niet. “Ik ben een professionele optimist, maar dit is zo eenvoudig nog niet”, zegt een bron.
Polen en andere oost-Europese landen kunnen mogelijk dwarsliggen, aldus De Telegraaf, omdat zij er niet blij mee zijn dat Rutte wil dat nadrukkelijk wordt opgenomen in het verdrag dat Oekraïne er geen rechten kan ontlenen wat een mogelijk toekomstig EU-lidmaatschap betreft. Daar zouden Tsjechië, Polen, Letland en een heel scala aan andere arme oost-Europese landen niet blij mee zijn. En dus konden ze weleens tegen stemmen.
Maar wacht eens: dat dit nadrukkelijk wordt opgenomen in het verdrag betekent natuurlijk niet dat Oekraïne niet óók een aanvraag voor lidmaatschap kan indienen. Het zegt slechts dat goedkeuring van die aanvraag geen automatisme is. Waarom zouden die landen daar zoveel moeite mee hebben als het a) klopte wat Rutte ons beloofde dat het helemaal niet op die manier bedoeld was en b) Oekraïne het lidmaatschap alsnog buiten dit verdrag om kan regelen?
Het antwoord is tweeledig: ten eerste was het 't plan dus wél dat het automatisch tot het EU-lidmaatschap van Oekraïne zou leiden, en ten tweede is het ook een beetje een theatervoorstelling. De oost-Europese landen willen gewoon even dwarsliggen en hopen op die manier op een ander terrein hun zin te krijgen. Ondertussen kunnen Rutte én de eurofiele Telegraaf hun zogenaamde 'kritiek' gebruiken om net te doen alsof het aangepaste verdrag een geweldige! overwinning is voor Rutte en Nederland.
Helaas voor De Telegraaf en Rutte trapt de Nederlandse kiezer daar echt niet in. We zijn wel goed, maar niet gek.