Er wordt vaak gezegd dat Nederland vastloopt door regels, crises of “de internationale situatie”. Onzin. Het echte probleem is simpeler: beroepspolitici. Mensen die nooit buiten het Binnenhof hebben gewerkt, maar wel denken dat ze het land moeten runnen. Hun carrière is hun belang, het nationaal belang slechts decoratie. Kijk naar D66, GroenLinks en PvdA. In verkiezingstijd roepen ze dat het land eindelijk “bestuurbaar” moet worden. Maar zodra de stemlokalen dicht zijn, gaan ze in de oppositie zitten met de houding van: Als wij het niet mogen doen, dan mag niemand het doen. En dus zie je in de Kamer stemmingen waar hun hypocrisie bijna pijn doet.
Voorbeeld: jaren pleiten voor bouwen bouwen bouwen, maar vervolgens voorstellen blokkeren zodra een kabinet het daadwerkelijk wil uitvoeren. Waarom? Omdat het kabinet dan met het succes wegloopt. Niet de burger, niet de starter, niet de huurder staat centraal. Het gaat om het eigen applaus. De politieke variant van “als ik het speelgoed niet krijg, dan gooi ik het kapot”.
Of neem klimaatbeleid. Jarenlang roepen dat het “onverantwoord” is om tempo te vertragen, maar zodra ze niet aan tafel zitten wordt elke versnelling ineens “ondoordacht”. GroenLinks en PvdA stemmen doodleuk tegen plannen die bijna één op één uit hun eigen verkiezingsprogramma komen. Het is
sabotage vermomd als principes.
D66 is misschien het mooiste voorbeeld van beroepspolitieke acrobatiek. Ze draaien niet, ze cirkelen. Het ene jaar eisen ze meer regie op volkshuisvesting, het andere jaar stemmen ze tegen voorstellen waar ze drie maanden eerder zelf voor stonden. Niet omdat het slecht beleid zou zijn, maar omdat het niet hun beleid is. Kinderachtigheid als strategie.
En ondertussen vraagt men zich in Den Haag af waarom burgers het vertrouwen kwijt zijn. Dat is geen mysterie. Het is moeilijk vertrouwen te hebben in
politici die liever punten scoren dan problemen oplossen. Die liever een motie indienen die het journaal haalt dan een compromis sluiten dat daadwerkelijk werkt. Die liever in oppositie profiteren van ellende dan ellende voorkomen.
Beroepspolitici hebben het land niet in dienst. Het land is hun podium, hun branding, hun opstapje naar de volgende functie, talkshow of internationale post.
Het is tijd dat we erkennen wat iedereen stiekem al weet: Nederland wordt niet gesaboteerd door crises, maar door politici die baat hebben bij chaos.
En zolang hun carrière belangrijker is dan het land, blijft alles vastzitten. Niet omdat het niet kan, maar omdat het ze simpelweg niet uitkomt.