-Arash Mashadi- Vervuilen mag, zolang je maar belasting betaalt!

De nieuwe heilige drie-eenheid van het klimaatgeloof, Klaver, Timmermans en Jetten, predikt dagelijks vanaf de kansel van de morele superioriteit. Ze beloven verlossing, mits je offert. Niet in gebed, maar in euro’s. Want niets zegt “duurzaamheid” zoals tientallen miljarden aan subsidies, klimaatfondsen en heffingen die als heilige rook opstijgen naar Brussel.

Wie kritiek heeft op deze kerk van CO₂-verlossing, is vanzelfsprekend een “Klimaatontkenner,” sist de priester in pak. Je hoeft niet eens iets te ontkennen. Kritiek is al vloeken in de klimaatkerk. De vraag of het allemaal wel iets uithaalt, wordt afgedaan als ketterij. Terwijl iedereen weet: al zou Nederland morgen volledig verdwijnen in een wolk van morele zuiverheid, dan nog stijgt de mondiale temperatuur even hard door. Maar ja, iemand moet de schuld dragen. En het liefst iemand met een modaal inkomen.

Rob Jetten wil intussen elke Nederlander een CO₂-dieet opleggen, terwijl hij zelf voor kerst gezellig naar Argentinië vliegt. “Adem jij nog op fossiele brandstof?” komt vast als volgende maatregel.

En dan Jesse Klaver, een jongen die ooit dacht dat de wereld gered kon worden door windmolens en een glimlach. Hij praat over eerlijkheid terwijl hij zelf meer uitstoot tijdens één vliegreis naar Brussel dan een arbeider in een jaar met zijn Opel Corsa. Maar ach, Jesse is natuurlijk de uitzondering.

Timmermans, de paus van het klimaatgeloof, ziet in elke Nederlander een wandelende CO₂-boete. Terwijl hij zelf vaker vliegt dan een zwerm ganzen op steroïden, zegt hij: “Trek een trui aan.” Wij betalen intussen voor elke kilowatt, elke liter benzine en elke adem die te warm uit onze longen komt.

De middenklasse, ooit het hart van het land, is inmiddels de melkkoe van de klimaatloterij. Terwijl grote bedrijven vrolijk emissierechten kopen en verkopen alsof het Pokémonkaarten zijn, krijgt de gewone burger een brief met een nieuwe heffing.

Het mooiste is nog dat men dit beleid durft te verkopen als noodzakelijk. Alsof je iemands portemonnee leegroven een vorm van redding kunt noemen. De ironie is dat de klimaatpredikers de aarde niet aan het redden zijn, maar aan het verhandelen. CO₂ is niet langer een probleem, het is een product. En hoe schaarser dat product wordt, hoe meer belasting er te innen valt.

Dus ja, vervuil gerust. Zet je kachel op vierentwintig graden, pak dat weekendje Barcelona. Het mag allemaal, zolang je maar betaalt. Want dat is de ware boodschap van het nieuwe geloof: zonde is geen zonde meer als de overheid eraan verdient.