Column Dr. Gert Jan Mulder: Geert, trek de stekker eruit!

Geachte Geert Wilders,

U hebt gestreden. Onvermoeibaar, jarenlang. Tegen de stroom in. Tegen de gevestigde orde. Tegen het kartel, zoals u dat treffend noemde. U won de verkiezingen met overmacht — 37 zetels. U gaf miljoenen Nederlanders weer hoop. Hoop op een ander beleid. Hoop op een land waar de belangen van gewone mensen, van hardwerkende burgers, van ouderen, van kleine ondernemers, van gezinnen in achtergestelde wijken, eindelijk weer voorop zouden staan.

Maar nu, een half jaar later, moeten we vaststellen: die hoop is grotendeels verdampt.

Het kabinet dat inmiddels al maanden in functie is — onder leiding van een anonieme technocraat, een loopjongen van Rutte — is op alle fronten een voortzetting van het beleid waar uw kiezers juist van af wilden. Niets wijst erop dat deze nieuwe constellatie recht gaat doen aan de uitslag van 22 november. Uw historische overwinning wordt uitgehold door de compromisdrift, de angst voor Brussel, de onderwerping aan de Haagse bureaucratie, en het voortbestaan van de Rutte-doctrine in een ander jasje.

Op buitenlands beleid blijft Nederland een slaafse volger van Brussel, en dan met name van de zeer discutabele voorzitter van de Europese Commissie: Ursula von der Leyen — onlangs nog veroordeeld en moreel zwaar aangetast. Onder haar leiding verliest Nederland zijn strategische autonomie en elke vorm van visie.

De uitnodiging aan Zelensky om aanwezig te zijn bij het ceremoniële NAVO-feestje in Den Haag — op onze kosten, 200 miljoen euro voor een eendaags NAVO-moment — is het toppunt van morele zelfgenoegzaamheid. Het is bovendien een provocatie richting Rusland en een absolute no-go voor de Amerikaanse president Donald Trump. Hij zal dit initiatief niet waarderen, want het ondermijnt elke serieuze poging om via diplomatieke weg vrede tot stand te brengen tussen Oekraïne en Rusland. Met deze uitnodiging plaatsen we ons doelbewust aan de kant van escalatie, niet van vrede.

Op binnenlands beleid blijft de migratie onverminderd doorgaan. De rem zit er niet op. De spreidingswet wordt in stilte doorgevoerd. Gemeenten krijgen nog steeds migranten toegewezen tegen hun wil. En uw trouwe medestrijdster Marjolein Faber wordt op cruciale punten niet gesteund. Wat is haar rol waard als zij binnen de coalitie structureel wordt tegengewerkt? De politie is impotent, extinction rebellion en pro-palestina demonstranten oppermachtig.

Op economisch en financieel gebied is er geen verandering van betekenis. De koopkracht van gewone Nederlanders blijft dalen, de energielasten stijgen, het MKB blijft in de knel, en het stikstofbeleid — een van de grootste bureaucratische rampen van deze tijd — blijft onaangetast overeind. Uw coalitiepartijen NSC en BBB op sterven na dood: klimaatbeleid ongewijzigd; die windturbines blijven als paddestoelen verrijzen.

Op pensioenen, defensie, Brussel, integratie, en veiligheid geldt hetzelfde patroon: voortzetting van het oude, met wat nieuwe gezichten. Maar achter die gezichten — Schoof, Brekelmans, Veltkamp— trekt de oude garde nog altijd aan de touwtjes. Mark Rutte is misschien fysiek weg, maar politiek is hij nog overal. Zijn geest waart rond in dit kabinet, als een poppenspeler in de coulissen.

En de PVV-kiezer? Die krijgt niets. Geen visie. Geen breuk met het verleden. Geen verandering. Geen nieuwe koers. Het is een slap compromis, een politieke schijnbeweging — met u als stemmenslokker, maar zonder machtsinvloed.

Geachte heer Wilders, u weet beter dan wie ook: dit is niet waar u voor staat. Dit is niet waarvoor u twintig jaar lang met bewaking leefde. Niet waarvoor u alle hoon, bedreigingen en uitsluiting trotseerde. Uw integriteit, uw strijdlust, uw liefde voor Nederland — die verdienen beter.

Dus de stekker eruit: Beter een eerlijke breuk dan medeplichtigheid aan een voortzetting van het Rutte-tijdperk met andere poppetjes. U bent Geert Wilders. En dat is precies wat Nederland nodig heeft. En daarom: als minister-president!