-Frits Bosch- Marjolein Faber, een voortreffelijk minister van A en M. “Mij krijgen ze niet klein”

Dat boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel behandelt ze haar achtergrond als geboren en getogen Amersfoortse, slagers dochter. Ze is opgeleid als radiologisch laborante en sinds haar tiende politiek geïnteresseerd. Sinds 2011 bij de PVV. Daarvoor heeft ze uitgebreide lokale ervaring. Paardenliefhebber. Getrouwd twee zonen.

Het tweede deel gaat over haar periode als minister. Ik vind het een geweldig goed geschreven boek. Ik zie niet de naam van een ghostwriter dus ik ga er vanuit dat ze het helemaal zelf geschreven heeft. Groot talent; zeer persoonlijk relaas. Een pageturner van 224 pagina's.

In het boek doet ze gedetailleerd verslag van haar wederwaardigheden. Keiharde werker die wist waar ze het over had. Het is een hondenbaan omdat je op tien borden tegelijk moet schaken. En niet alleen dat. De tegenwerking van de asielindustrie is gigantisch. Al deze hypocriete hoogopgeleide deugers die er met hun portemonnee in zitten geven haar tegenwerking. De bakken haat die ze over zich heen kreeg was aanzienlijk. En toch was zij de minister die deze problematiek verdient: recht door zee en doorpakken. Maar de tegenwerking is dermate groot dat het eind van het liedje zero is en de instroom gewoon doorgaat. De gelukzoekers werken niet, wij werken voor hen. Ze beschrijft hoe de asielzoekers liegen en bedriegen en met elkaar slaags raken. Het is een kluwen waarvoor allemaal verschillende regels gelden. Kassa ping wat hier aan geld verloren gaat. Asielzoekers maken hun kinderen onderdeel van een keiharde arena. Door links nooit iets gezegd over het misbruik van ouders van hun kinderen. Nederland is erg aantrekkelijk want de verzorgingsstaat is prima en er wonen al familieleden.

Op haar departement hoorde ze dat een bewindspersoon nog nooit zo onder vuur kwam liggen. Nog maar net begonnen of de haatmachine kwam op gang van ongekende proporties. Dat was niet alleen tegen haar persoon maar vooral tegen de verandering die ze wenste. Er lag nog niets concreets maar er werd gedaan alsof ze de wereld in brand wilde steken. Men heeft haar belachelijk gemaakt, gedemoniseerd en zwartgemaakt. Frans Timmermans noemde haar een prutsminister. Maar de grootste prutser is hijzelf. Good riddance! Wat een zak! Ze werd genegeerd door Dilan Yesilgöz en Erik van de Burg, nota bene coalitiegenoten. Ze werd tegengewerkt door NSC en D66. D66 moet nu het voortouw nemen. Ik kan niet zien dat D66 een voortvarend asielbeleid gaat voeren. Het is uitgesloten dat D66 een coalitiepartij wordt met JA21. Water en vuur.

Zij heeft onder andere geprobeerd de asielindustrie te slechten. De verzameling asieladvocaten, NOVA, de ngo’s, de burgemeesters, de wethouders, de Tweede Kamer, de Eerste Kamer, VNG, IND, COA, D T en V, enzovoort, laten zich echter niet wegsturen. Daarom ben ik erg pessimistisch over de democratie in Nederland. De tweespalt is te groot. Ik zie dit niet meer goedkomen.

De asielzoekers starten al verkeerd via de corrupte mensenhandelaren. Het is één grote bende. De immigratieproblematiek laat zich niet oplossen. De gelukzoekers blijven komen - gaande langs veilige landen- naar Nederland waar je een sociale huurwoning krijgt met voorrang boven autochtonen in de wachtrij van tien jaar. De schande duurt voort. Nederland islamiseert waardoor de homohaat en antisemitisme erger zal wordt.

Marjolein Faber heeft het geprobeerd als een breekijzer. Ze was zeker niet de meest tactische minister, maar ik vond haar een herademing na alle hoogopgeleide hypocrisie. Er was helaas geen doorkomen aan. Het verkloten van Nederland gaat gewoon door. “Mij krijgen ze niet klein”, een aanrader.