-Frits Bosch- Moet barmhartigheid het beleid prevaleren?

“Moreel gemotiveerde hulp is cruciaal in tijden van crisis. Maar hulp aan mensen zonder papieren strafbaar stellen tast juist die morele veerkracht aan”, schrijft ze. “Het wetsvoorstel over het asielbeleid waar de Tweede Kamer over stemde zorgt ervoor dat het strafbaar wordt een medemens te helpen die in Nederland illegaal verblijft. Dat geldt bijvoorbeeld voor vrijwilligers die zich inzetten voor mensen zonder verblijfsvergunning te helpen met hún basisbehoeften. Maar ook organisaties als de Pauluskerk, huisartsenposten die medische zorg verstrekken of organisaties die koken of kleding inzamelen. Het zijn voorbeelden van moreel gedreven hulpgedrag waarbij de drijfveer in barmhartigheid ligt en juist dat gedrag betitelt de overheid nu als slecht”, aldus van Oudenhoven. Volgens haar gaat daarmee onze weerbaarheid door de goot.

Weerbaarheid betekent omgaan met tegenslagen. Het zal niet meteen duidelijk zijn wat Van Oudenhoven hiermee bedoelt in dit verband. Volgens haar betekent meer barmhartigheid ook meer weerbaarheid. Dat is maar de vraag. Het gaat hier om een morele en principiële kwestie. Is het burgers geboden om mensen te helpen die volgens de wet hier illegaal verblijven en volgens de wet niet geholpen moeten worden omdat de illegaliteit niet langer getolereerd wordt? Wat prevaleert: de wet of barmhartigheid? Van Oudenhoven’s SCP is een adviesorgaan van de regering. Haar adviezen worden genegeerd, al zo lang. Ik heb al diverse malen gesuggereerd deze organisatie te verwijderen want de adviezen zijn voortdurend contrair aan datgene wat feitelijk gedaan wordt en wat wenselijk geacht wordt. Van Oudenhoven en haar club berijden een fiets die voortdurend in een tegengestelde richting gaat dan blijkbaar wenselijk wordt geacht. Dit is onhoudbaar, los van de vele miljoenen die ermee gemoeid zijn die beter in de zorg geïnvesteerd kunnen worden. SCP is een voor spek en bonen orgaan. Exit svp!

Van Oudenhoven meent dat de wetswijziging onbarmhartig is en dat je met barmhartigheid beleid kunt plegen. Dat is niet zo. Barmhartigheid maakt helaas stinkende wonden. Het lijkt goedertierenheid maar het land gaat aan barmhartigheid ten gronde. Als het beleid op basis van barmhartigheid wordt ingestoken dan is ons land de plek waar in feite alle asielzoekers ter wereld een onderdak moeten vinden. Want dat is naastenliefde, zonder onderscheid des persoons. En nog steeds horen we politici zeggen dat “echte asielzoekers in ons land onderdak dienen te krijgen.” Dat lijkt barmhartig maar helpt ons land ten gronde. Heeft Van Oudenhoven in haar riante vila in een witte wijk een dertigtal asielzoekers opgenomen, waarvan een vijftal in het tuinhuis? Of gaat zij met een pan warme soep naar de illegalen die volgens de wet het land dienenen te verlaten? Gaat zij kleding inzamelen voor hen? De barmhartigheid is veelal lucht en hypocriet. Het wordt nu eindelijk mogelijk om de dominee in Pauluskerk strafbaar te stellen en het beleid daar te laten neerdalen.

Op basis van barmhartigheid is geen beleid te maken. Het pakt namelijk onbarmhartig uit voor anderen. Bij een beleid gebaseerd op barmhartigheid wordt ons land minder weerbaar. Natuurlijk is het zo dat als een illegale persoon gewond is geraakt, geholpen moet worden. Maar daarna is het exit uit ons land. Het is een gotspe dat een functionaris als baas van een adviesorgaan van de regering blijkbaar niet moraliteit niet juist weet te plaatsen. Zij dient van haar post ontheven te worden, onbarmhartig.