Mark Jongeneel is redacteur voor De Dagelijkse Standaard en schrijft af en toe ook columns.
-Mark Jongeneel- Partij van de Arbeid. Je bent niet vermoord – je hebt zelfmoord gepleegd
Het vertrek van partijprominent Gerdi Verbeet uit de PvdA is veelzeggend. Niet omdat Verbeet nu zo’n heldere ideologische baken was, maar juist omdat zij – als klassiek sociaaldemocraat – zich nu openlijk afkeert van de richting die de Partij van de Arbeid is ingeslagen. Haar kritiek raakt de kern: de PvdA is geen brede volkspartij meer, maar een satelliet van GroenLinks, een partij waar moties worden ingediend "voor het beeld" en waar het applaus van klimaatextremisten, wokefanatici en BDS-aanhangers zwaarder weegt dan de stem van de arbeider.
Het is een proces dat al jaren gaande is: de vervreemding van de achterban. Onder het mom van “vernieuwing” is de PvdA systematisch verworden tot een partij die zich drukker maakt om genderquota, klimaatdogma’s en inclusieve taal dan om bestaanszekerheid, fatsoenlijk werk of betaalbare huisvesting. Wie daar binnen de partij nog vragen bij stelde, werd ofwel kaltgestellt, of vond zichzelf terug in de hoek van “boze witte mannen” en vermeend “reactionair gedachtegoed”.
Lees ook
Het huwelijk met GroenLinks is geen strategische samenwerking, maar een vijandige overname. GroenLinks heeft de PvdA vakkundig gekaapt en omgevormd tot vehikel van hun radicaal-linkse agenda. De ideologische kapstok van GroenLinks bestaat uit een melange van communistische nostalgie, islamistische verzoening en klimaatreligie. Geen wonder dat prominente PvdA’ers met enig realiteitsbesef afhaken – al veel te laat.
De ironie is pijnlijk. Jarenlang hebben PvdA’ers de PVV en Forum voor Democratie gedemoniseerd, zonder zich af te vragen waarom hun traditionele achterban wegliep. Ze spraken over “populisme” alsof het een besmettelijke ziekte was, maar vergaten dat hun eigen achterban simpelweg niet meer werd gehoord. Wie opkwam voor de bouwvakker, de vrachtwagenchauffeur of de verpleegkundige, kreeg de elite van de PvdA tegenover zich.
Het populisme waar Verbeet op doelt, is geen exclusief rechtse aangelegenheid. Het is juist in de gretigheid waarmee de PvdA zich heeft laten meesleuren in de symboliek en schijnmoraal van het GroenLinks-kamp, dat we het echte cynisme zien. Een cynisme dat nu openlijk wordt herkend en benoemd – en dat mogelijk de doodsklap betekent voor een ooit trotse sociaaldemocratische beweging.
Het vertrek van Gerdi Verbeet is daarmee niet alleen een persoonlijk signaal, maar een requiem voor de PvdA. Een partij die ooit de stem was van arbeiders en kleine luyden, maar nu vooral spreekt namens klimaatfanaten, migratie-activisten en multiculti-dromers in de grachtengordel.
Rest in peace, Partij van de Arbeid. Je bent niet vermoord – je hebt zelfmoord gepleegd.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten