Mark Jongeneel is redacteur voor De Dagelijkse Standaard en schrijft af en toe ook columns.
-Mark Jongeneel- NAVO-chef Rutte op de knieën voor Trump: zo’n slaafse buiging is nog nooit vertoond
De wereld keek even vreemd op. Niet omdat Donald Trump als herboren president opnieuw het wereldtoneel domineert — dat was te verwachten. Nee, de verbazing kwam uit onverwachte hoek: NAVO-secretaris-generaal Mark Rutte ging publiekelijk in volle lofmodus voor The Donald. En niet met een klein beleefd bedankje, maar met een buiging die je eerder verwacht van een Noord-Koreaanse partijfunctionaris dan van een oud-premier van een NAVO-land.
“Ik wil graag uw erkenning uitspreken voor uw daadkrachtige optreden ten aanzien van Iran... U was een man met kracht, maar u bent ook een man van vrede.”
En daar bleef het niet bij. Rutte prees Trump als de man die het staakt-het-vuren tussen Israël en Iran mogelijk heeft gemaakt. Hij sloot af met de woorden:
“Zonder president Trump zou dit niet zijn gebeurd.”
Dat klopt trouwens. Zonder Trump was het Midden-Oosten nog steeds het speelveld van zwakke westerse leiders, linkse ngo’s en globale wegkijkers. Dus inhoudelijk klopt het. Maar de toon? Die was zo over de top, dat je zou denken dat Rutte kandidaat is om Trumps minister van Buitenlandse Zaken te worden.
Lees ook
Laten we helder zijn: NAVO-secretarissen-generaal horen boven de partijen te staan, zeker als het gaat om interne Amerikaanse politiek. Ze praten over procedures, samenwerking, lidmaatschappen – niet over wie de vrede heeft gebracht. Maar Rutte? Die kon zijn eigen marketinginstinct niet onderdrukken. Want Rutte voelt aan: de wind is gedraaid. De tijd van ideologisch getinte technocratie is voorbij. Trump is terug, en hoe.
Rutte weet dat hij zich geen tweede “foutje, bedankt”-moment kan veroorloven. Dus dit is geen toevallige verspreking. Dit is gecalculeerde onderwerping, vermomd als diplomatieke waardering.
Weet je nog, 2016? Europese leiders stonden in de rij om Trump te veroordelen. Hij was een gevaar, een populist, een bedreiging voor de democratie. En Rutte? Die hield zich stil, lachte, balanceerde. Hij koos voor de typische Hollandse tactiek: meebewegen, nooit stelling nemen.
Maar nu, in 2025, is dat niet genoeg. Nu moet je buigen. En dus doet Rutte dat. Want in zijn hart is hij geen leider, maar een overlever. En als je overleven belangrijker vindt dan principes, dan geef je complimenten alsof je sollicitatiegesprek hebt op Mar-a-Lago.
De NAVO moet zich aanpassen aan de nieuwe tijd: Trump stelt eisen. Europese landen moeten hun defensie op orde brengen. Geen vrijblijvendheid meer. Geen eindeloze vergaderingen over regenboogbeleid in het leger. Gewoon: tanks, raketten, dreiging. Dat is hoe vrede werkt in een gevaarlijke wereld. En Rutte? Die weet dat. Dus hij buigt diep, hoopt dat niemand het opmerkt, en noemt Trump ineens de man “van kracht én vrede”.
Nou Rutte, welkom bij het realisme. Het heeft je bijna 20 jaar gekost.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten