-Mark Jongeneel- Volksverlakkerij in Den Haag: alleen harde keuzes kunnen migratie stoppen

Zelfs brave partijen als NSC van Pieter Omtzigt erkennen inmiddels dat er drastisch gesneden moet worden. Omtzigt pleit voor een migratiesaldo van maximaal 50.000 per jaar. De harde cijfers tonen echter hoe ver dat afstaat van de realiteit. In 2022 kwamen er 223.800 migranten bij, in 2023 137.400, en in 2024 al 109.000. Het gemiddelde over drie jaar? 156.700 per jaar. Kortom: Omtzigt wil de totale migratie met twee derde verminderen.

Klinkt stoer. Maar het is pure volksverlakkerij. Want hier komt de pijnlijke waarheid die Omtzigt, VVD, CDA, BBB en premier Schoof angstvallig ontwijken: zulke stevige migratiebeperkingen zijn volkomen onmogelijk binnen de huidige verdragskaders. Wie écht de instroom wil beteugelen, moet bereid zijn om het VN-vluchtelingenverdrag, het EVRM, het EU-vrije verkeer van personen en aanverwante heilige internationale afspraken openlijk ter discussie te stellen. Anders blijft het bij praatjes voor de bühne.

Maar nee — de gevestigde orde speelt liever toneel. Ze beloven krimp van migratie, maar weigeren de enige maatregelen te nemen die daadwerkelijk effect sorteren: verdragen opschorten onder het mom van nationale noodsituaties, EU-confrontaties aangaan, wetgeving aanpassen, en waar nodig — desnoods eenzijdig — de eigen soevereiniteit herstellen. En zolang die fundamentele stappen uitblijven, wordt de kiezer wéér bedrogen. Net zoals altijd.

Uiteraard: ook bij de PVV valt genoeg te bekritiseren. Er wordt onnodig gepolariseerd, sommige bewindslieden zijn zwak. Maar laten we eerlijk zijn: in ieder geval benoemt de PVV het kernprobleem wel degelijk. Zolang verdragen niet opengebroken worden, blijft alle migratiepraat van het kartel niet meer dan een vorm van georganiseerde volksverlakkerij.

West-Europa wankelt onder de massamigratie die de kartelpartijen zelf jarenlang hebben georganiseerd, gefaciliteerd en gelegitimeerd. Onze welvaart, veiligheid en nationale samenhang staan op het spel. En toch blijven de verantwoordelijken vrolijk hun toneelstuk opvoeren, verkiezingsbeloftes doen, en daarna weer schaamteloos capituleren zodra het pluche veilig isgesteld.

Er is maar één manier om deze rampzalige spiraal te doorbreken: de burger moet de macht terugpakken. Geen stemmen meer voor partijen die weigeren te leveren. Resultaat of exit. En minstens zo cruciaal: de invoering van een correctief referendum. Zolang die noodrem ontbreekt, blijft het kartel ongrijpbaar en blijft Nederland op drift.

Zij spelen toneel. Wij betalen de prijs.