Gisteren stemde het Europees Parlement een prachtige resolutie: “Oeioeioei, genocide in Soedan, seksuele slavernij, uithongering, etnische zuivering – foei toch!” En toen kwam het belangrijkste stukje: wie financiert die beulen eigenlijk? Wie levert de wapens, de Toyota’s, de huurlingen en wast het bloedsmeergeld wit via Dubai? De Verenigde Arabische Emiraten natuurlijk. Maar geen paniek, vrienden: dankzij een weekje keihard lobbyen in Straatsburg door de sjeiks blijft de naam “VAE” netjes onbenoemd. Want ja, we willen toch niet dat onze wapenfabriekjes in Bulgarije en Frankrijk, onze radaronderdelen uit Nederland en onze mooie handelsakkoorden in het gedrang komen?
De RSF-paramilitairen verkrachten en moorden zich een weg door Darfur met Europese kogels die via Abu Dhabi zijn omgeleid, maar het Europees Parlement vindt het prima om te doen alsof hun neus bloedt.
Als het om Israël gaat, dendert er binnen 48 uur een resolutie door het halfrond met vingers, namen en dreigementen. Maar als een totalitair oliestaatje een hele Afrikaanse regio in een bloedbad stort? Sssst, niet hardop zeggen, anders raken we onze waterstofdeals kwijt.
En dat, lieve lezers, is precies waarom de
EU zelf niets anders is dan een dictatuur in de steigers.
Een parlement dat willens en wetens genocide-financiers de hand boven het hoofd houdt omdat er miljarden en groene dromen op het spel staan. Een parlement dat landen als Hongarije en Polen tot op het bot kleineert omdat ze “niet voldoen aan de rechtsstaat”, maar tegelijkertijd knipmest voor een regime dat slavernij, homodoodstraf en journalistiek in stukken zagen tot olympische sport heeft verheven.
Een parlement dat de eigen wapenexportregels met voeten treedt (“geen levering als er duidelijk risico is op doorvoer naar embargo-land”) en vervolgens de eigen regels negeert omdat de sjeiks anders boos worden.
Dit is geen vergissing meer. Dit is beleid. De EU is allang geen democratie die toevallig fouten maakt – de EU is een bureaucratische oligarchie die precies doet wat totalitaire regimes ook doen: macht,
geld en strategische belangen boven mensenlevens stellen, en iedereen die durft te protesteren de les lezen over “Europese waarden”.
Zolang er goud uit Soedan via Dubai in Europese kluizen belandt, zolang Franse en Bulgaarse kogels Soedanese vrouwen kunnen vermoorden, en zolang Nederlandse radarssystemen in VAE-handen kunnen eindigen, blijft het Europees Parlement muisstil. En dan huilie-huilie doen over “mensenrechten” en “rechtsstaat” is niet alleen hypocriet – het is obsceen.
De EU is geen bondgenoot van de vrije wereld. De EU is gewoon de beste vriend van de hoogste bieder – en toevallig zit die hoogste bieder momenteel in een paleis in Abu Dhabi, omringd door het bloed van Soedanese kinderen.
Maar ach, zolang de waterstof maar groen is, toch?