mark jongeneel dagelijkse standaard column

Mark Jongeneel is redacteur voor De Dagelijkse Standaard en schrijft af en toe ook columns.

-Mark Jongeneel- Zweden koopt zich vrij voor 9,19 miljoen. En Nederland? Niemand die het weet

Opinie•10 dec , 17:00

Zweden maakt het onuitspreekbare ineens zichtbaar: het betaalt 9,19 miljoen euro aan Brussel om zich vrij te kopen van het verplichte EU-asielquotum. Een bedrag dat niet wordt verpakt als “boete”, niet als “straf”, maar als “solidariteitsbijdrage”. Het is het soort eufemisme dat alleen in de EU kan bestaan: je betaalt beschermingsgeld om ongewenst beleid te ontwijken.

Maar dan de vraag die in Nederland rondzingt: hoeveel betalen wij? En daar begint het te stinken.

De cijfers? Die laat Brussel niet zien

Volgens de EU zijn de bedragen per lidstaat gekoppeld aan de zogeheten solidarity pool: een pot waarin ieder land bijdraagt op basis van bevolkingsgrootte, economische omvang en politieke bereidheid om migranten op te nemen.

Maar het belangrijkste: de verdeelsleutel per lidstaat is niet transparant. Niet openbaar. Niet controleerbaar.

Euronews meldt alleen globale totalen. Landen die expliciet hebben gekozen voor betalen in plaats van opnemen — zoals België — worden genoemd. Nederland staat nergens genoemd.

Dat betekent twee dingen:

Nederland betaalt mogelijk mee via de EU-pot.
Niemand weet hoeveel. Niet de pers. Niet de Kamer. Niet de belastingbetaler.

En dat is geen accident. Dat is ontwerp.

Wat dit betekent

De situatie is pervers:

Zweden betaalt miljoenen om asielzoekers níét te hoeven opnemen.
België betaalt ± 13 miljoen voor hetzelfde doel.
Nederland? Mogelijk tientallen miljoenen meer — maar niemand mag het weten.

Beweringen dat Nederland meebetaalt zijn dus geen fantasie, maar logische gevolgtrekking. Zolang de regering geen bedragen publiceert, blijft het giswerk. En giswerk in een democratie betekent maar één ding: er wordt iets achtergehouden.

Wat voor “democratische samenwerking” werkt zo?

Laten we de realiteit onder ogen zien.

Een structuur waarin lidstaten:

geld moeten afdragen om ongewenste migratie op afstand te houden,
boetes krijgen als ze hun eigen grenzen willen beschermen,
verplicht worden beleid uit te voeren dat aantoonbaar schadelijk is voor samenleving en veiligheid,

lijkt niet langer op een bondgenootschap. Niet op samenwerking. Niet op een vrijwillige unie.

Het lijkt op georganiseerde dwang. Een beschermingstaks. Een afpersconstructie in maatpak. Een politieke versie van: betaalt u even, anders sturen we ze alsnog. En precies zoals bij elke afpersing wordt transparantie vermeden. Want zodra burgers precies zien wat het kost, valt het verhaal van “solidariteit” in duigen.

Noem de EU wat het is

Je betaalt om niet meegesleurd te worden in beleid dat je land schaadt. Je betaalt om problemen af te kopen die Brussel zelf veroorzaakt. Je betaalt zonder inspraak, zonder overzicht, zonder democratische controle.

Dat is geen unie. Dat is geen samenwerking. Dat is geen democratie. Dat is een maffiastructuur. En wie niet wil leven onder een systeem van afpersing, trekt de enige logische conclusie: Schaf deze EU af, voordat het hele continent in dezelfde val zit als Zweden.