-Paul Cliteur- De oplossing voor Oekraïne volgens historicus Jean-Claude Barreau

Ik ben een groot bewonderaar van de Franse intellectueel, ex-priester en historicus Jean-Claude Barreau (geb. 1933). Elk van zijn boeken is gedurfd, helder, nooit om de problemen heen schrijvend, vrij van politieke correctheid en doordacht. Ik betrap me erop dat als ik met een moeilijke kwestie zit ik altijd even in het register van een van zijn boeken kijk om te zien wat Barreau ervan zegt. In 1991 schreef hij De l’islam en général et du monde particulier. Hij was adviseur van de Franse overheid, maar vanwege enkele opmerkingen in het aangegeven boek werd hij van zijn functies ontheven. Barreau bleef echter schrijven, ook het voor de migratiediscussie zo belangrijke boekje Liberté, égalité, migration? La France à l’heure du choix (2016). Dat was dus één jaar na de aanslagen op Charlie Hebdo en de Bataclan.

Maar het gaat me nu even over Oekraine. In 2007, dus ongeveer tien jaar voor het associatieverdrag met Oekraïne, schreef Barreau al over de problemen die zich aftekenden rond het land en waarmee de wereld nu op pijnlijke wijze geconfronteerd wordt. In Toute la géographie du monde (2007, p. 179) schrijft hij dit:

Hierin ligt de moeilijkheid die Oekraïne heeft om een thuisland te worden: een kwart van zijn inwoners is Russisch en zijn energie wordt geleverd door Rusland, dat het land op elk moment kan beroven door de leveringen van Gazprom af te snijden. Bovenal zijn de gemeenschappelijke geschiedenis en het gemeenschappelijke project om de Oostzee en de Zwarte Zee te verenigen nog steeds aanwezig. Het zou een vergissing zijn om Oekraïne bij de Europese Unie en de NAVO te betrekken, omdat dit Rusland terug in de duisternis zou duwen. Een redelijke oplossing zou een Russisch-Oekraïense federatie zijn waarin Oekraïne ruime autonomie behoudt. Maar de rede zegeviert zelden over passie...