-Sid Lukkassen- Frans Timmermans benut georganiseerde verwarring als bewuste strategie

Onder die oppervlakte van gelijkstromende belangen, liggen echter diepe pijnpunten. De sociaaldemocraten van weleer verguisden het communisme, terwijl de Communistische Partij in GroenLinks is opgegaan. Niet lang geleden beweerde Frans Timmermans nog dat hij “nooit zou samenwerken met communisten” – inmiddels is hij een posterboy van het communisme. Dit ondervinden we via grote ambitieuze plannen van de EU, in gang gezet onder Timmermans als Eurocommissaris, waarbij de economie onder indringende overheidscontrole wordt gebracht. Denk aan het omkopen van NGO’s door de EU, aan de Green Deal en aan Farm to Fork. Sowieso is de obsessie met klimaat, stikstof en CO2, hét perfecte alibi om een planeconomie in te voeren.

De belangrijkste splijtzwam is echter Israël. En daarmee, indirect, de Holocaust. Want wie het over Israël heeft, raakt de kern van iets veel groters: de morele identiteit van links.

Ondertussen is er wereldwijd veel gaande rond de afbrokkelende fundamenten van democratie, met name door technocraten. In Duitsland zijn ze druk bezig om de AFD te verbieden en denk ook aan Roemenië, waar Calin Georgescu onlangs pardoes uit de Presidentsverkiezing werd gezet. Hierom ben ik op VoordeKunst een crowdfunding gestart om mijn werken ook in Roemenië uit te brengen, vertaald door Dr. Razvan Hoinaru. Het is een relevante discussie die onlangs ook door J.D. Vance is aangehaald – ik hoop ook daar de ogen te openen. Bekijk de video en draag bij!

Op herdenkingsdag was er weer veel te doen over Israël en de Palestijnen. De Holocaust is al decennialang hét morele fundament van links. Het ultieme kwaad, gepleegd door nazi’s – die nota bene zelf een collectief-socialistische ideologie volgden. Daarmee begint de verwarring: links ontleent haar morele legitimiteit aan een tragedie veroorzaakt door een andere tak van het collectivistische denken.

Echter, zodra iemand vandaag durft te zeggen: “Minderheden die in een samenleving willen leven waar individuele rechten centraal staan, moeten zich ook aanpassen aan die cultuur,” dan is het hek van de dam. Je wordt al snel uitgemaakt voor Hitler, een blanke nationalist met genocidale neigingen. De les die wij hieruit trekken, is: culturele trots is prima – zolang het niet om Europeanen gaat. Dan heet het plots ‘fascisme’. Dan is het een voorbode van Auschwitz. Onder het multiculturele dogma worden alle minderheden uitgenodigd om hun culturele wortels met trots te vieren, behalve als het gaat om blanke mannen van Europese afkomst met conservatieve opvattingen.

En toen kwam corona.

Corona toonde feilloos aan dat al die idealen over individuele vrijheid, zelfontplooiing en lichamelijke integriteit in het Westen boterzacht waren. Alle klassieke vrijheden werden genadeloos opgeofferd, met de VVD voorop.

Ga maar na: we klapten voor de zorg terwijl de politici het parlement ontvluchtten zodra er over het ophogen van zorgsalarissen moest worden gestemd. We mochten nauwelijks familieleden ontvangen met kerst, maar een Black Lives Matter demonstratie en een Formule 1 race met duizenden aanwezigen, waren geen probleem. Rutte gaf een toespraak op de nationale televisie over “gecontroleerd groeiende groepsimmuniteit”, maar beweerde twee weken later tijdens een parlementaire ondervraging dat hij deze woorden nóóit in de mond genomen had. Iedereen moest aan de vaccinatie en de QR-code, maar Oekraïners konden met wagonladingen worden opgevangen zonder dat iemand vroeg om een inentingsbewijs. En zo kan ik nog vele pagina’s vullen met bewijzen en voorbeelden.

Het was de geboorte van iets nieuws: georganiseerde verwarring, opgelegd door autoriteit, en gewillig geslikt door de massa.

Dat is geen overdrijving. Dat is letterlijk het Milgram-experiment in praktijk. Mensen gehoorzamen bevelen van autoriteit, zelfs als het hun morele kompas verpulvert. Zolang het van bovenaf komt, durft niemand “nee” te zeggen. Corona bewees: verwarring werkt. En meer nog – verwarring verkoopt. Het werd een businessmodel. In mijn boek De greep op de publieke opinie (2023) heb ik interviews verwerkt met een OP1-presentatrice. Daarin zegt zij hardop dat de programmaredactie in coronatijd streefde naar maximale angst om de kijkcijfers op te hogen.

Links heeft daarvan geleerd.

En vandaag worden er allerlei middelen tegenaan gegooid: experts, data-analyses door AI en onderzoeksjournalisten, en de ene na de andere gruwelijke waarheid wordt aan het licht gebracht – de elite blijkt elke dag nóg corrupter te zijn dan iedereen al dacht op de dag daarvoor. En het netto effect? Nul, niente, noppes, nada. De gemiddelde nieuwsconsument heeft al voor zichzelf besloten: “Ik wil mijn huisje-boompje-beestje en mijn hypotheek, wil harmonie in het gezin en geen gedoe op de golfclub. Dus zeg mij gewoon wat het narratief vandaag is. Is het Oekraïne? Is het LGBTQ? Is het stikstof? Corona? Vertel mij wat ik moet blaten – ik blaat het wel mee, want ik wil mijn sociaaleconomische vastigheid niet riskeren.

Feiten aan het licht brengen en leugens debunken heeft geen zin, want de doorsnee burger heeft de waarheidsvraag allang als irrelevant verklaard en losgelaten, uit zelfbehoud. En dít heeft dus alles te maken met de linkse strategie van opzettelijk verwarring zaaien en de bewuste hypocrisie van het gelijktijdig promoten van tegenstrijdige narratieven. Verpulver het geweten, maak mensen immuun voor feiten, hou ze geestelijk klein, hou ze onverschillig.

Vandaag zie je activisten die openlijk zij aan zij marcheren met groepen als Hamas en Hezbollah – notoire antisemieten, soms zelfs gewapend en altijd blakend van trots. Tegelijkertijd roepen diezelfde mensen dat álles wat neigt naar Europese zelfwaardering ‘antisemitisch’ is. En los van wat je hier in ideologische zin van denkt: het is een FEIT dat trots op niet-Westerse cultuur vaak wordt gevierd, terwijl Europese trots sneller wordt gewantrouwd. Het is een bekend spanningsveld in multiculturele samenlevingen.

Zij willen dat wij ten onder gaan in verwarring en zelfhaat en hierom verkondigt links dat de Holocaust juist is ontstaan uit Europese trots. Terwijl ze zelf opereren als fellow travelers van Hamas en Hezbollah, gebruiken zij het Europese schuldgevoel over de Holocaust als wapen tegen ons. Dus: Joden haten én antisemitisme bestrijden, tegelijk. George Orwell had dit al beschreven als dubbeldenk, maar sinds corona weten we dat het in de praktijk absoluut werkt. Zie burgemeester Femke Halsema: keiharde lockdowns, behalve als het voor Black Lives Matter is. Dan mag alles ineens wél. En er achteraf over liegen en draaien en het op ‘bruiloftsganger’ minister Ferd Grapperhaus proberen af te wentelen en alsnóg ‘politicus van het jaar’ worden… Hoe bestaat het? Het bestaat omdat de massa is lamgeslagen door dubbeldenk.

Wat er werkelijk aan de hand is? Niet verwarring, maar strategie. Verwarring is doelbewust. Wanneer mensen verward zijn, durven ze niets meer te zeggen, zelfs niet als ze voelen dat er iets niet klopt. Dan denken ze alleen nog maar: Wat moet ik meeblaten om geen baan of hypotheek te verliezen?

Of het nu gaat om Oekraïne, klimaat, racisme of gender – de inhoud doet er niet meer toe. Wat telt, is dat je op het juiste moment het juiste zegt. De waarheid is vervangen door overleven.

We leven in een permanent Milgram-experiment. En helaas is een oprechte discussie met links over de Holocaust hierdoor niet mogelijk. Als de discussie in de context van FvD plaatsvindt, dan zal een links persoon beklemtonen dat de Holocaust wel degelijk heeft plaatsgevonden. Ze hebben op zo’n moment de Holocaust strategisch nodig omdat deze – in hun narratief – zou ‘bewijzen’ dat de ultieme uitkomst van Europese culturele trots, het uitroeien van minderheden is. En dat brengt links tegen FvD in stelling omdat FvD staat voor Nederlanders met nationalistische gevoelens en conservatieve overtuigingen.

In een debat met een Israëlische, probeert links het belang, de betekenis en überhaupt het plaatsvinden van de Holocaust weer direct af te zwakken. Immers de Holocaust is deel van de zelf-legitimering van Israël en die moet koste wat kost worden ontkend. Links wil namelijk definitief afrekenen met het kapitalisme en met de burgerij – precies zoals Marx en Engels voorschrijven in Het Communistisch Manifest (1848). Echter, dit durven ze nog niet hardop te zeggen en hierom projecteert links dit verlangen op Israël, waarbij ze het optreden van Hamas roemen als “effectieve dekolonisatie”.

Maar voordat we naar de conclusie gaan, roep ik toch nog een keer het Roemenië boek naar de voorgrond, inclusief de video en de omschrijving waarin dit belangrijke project wordt toegelicht. Juist omdat de cultuurmarxistische overmacht in West-Europese EU-lidstaten zo overweldigend is, het belangrijk om het globalistische narratief in meerdere landen tegelijk te bekritiseren.

De kern van het verhaal is dat we leven in een tijd waarin verwarring geen bijwerking meer is, maar doelbewuste strategie. Wat ooit gold als moreel anker – de Holocaust, mensenrechten, individuele vrijheid – is door links geperverteerd tot controletechniek in een ideologische machtsstrijd waarbij tegenstrijdigheid geen zwakte is, maar kracht. Door schaamteloos elkaar wederzijds uitsluitende standpunten parallel te promoten als het maar dient om elke vorm van Europese eigenwaarde verdacht te maken, verzwakt links doelbewust het morele kompas van de samenleving. Om zo ruimte te maken voor aan Hamas en Hezbollah verwante stromingen, waarmee ze zij-aan-zij de Europese burgerij willen vernietigen.

Die vernietiging staat letterlijk als doelstelling in Het Communistisch Manifest en hoewel Frans Timmermans hier in het verleden afstand van heeft genomen, heeft hij het juist nu weer omhelsd, door voorman te worden van GroenLinks, waarin de Communistische Partij Nederland is opgenomen. Zijn eerdere uitlatingen, dat hij “nooit zou samenwerken met communisten” – zijn intussen van Twitter/X verdwenen, en dus moeilijk verifieerbaar. Wel is zijn anti-communistische houding uit 2006 gedocumenteerd in een Wikileaks-telegram. Zijn tegenstrijdige geschipper op dit dossier, is deel van een politieke strategie: het scheppen van verwarring.

Corona bewees dat dit werkt: mensen gehoorzamen, zelfs als ze voelen dat het niet klopt. In die zin leven we in een permanente mindfuck, die dubbeldenk vergt van de doorsnee burger. En zolang de massa verward blijft, behouden de machthebbers de controle. Debatten gaan allang niet meer om waarheid of principes, maar om het beheersen van het gesponnen verhaal, het behouden van macht, en het uitwissen van alles wat nog ruikt naar culturele eigenwaarde in Europa.

En nu – als afsluiting van de afsluiting – ga ik proberen mezelf te bekritiseren, zodat u, beminde lezer, mijn gedachteproces nóg beter kunt volgen.

Een criticus zou nu kunnen inbrengen dat mijn tekst kwetsbaar wordt gemaakt door gebruik van termen als “Deep State,” “mindfuck,” en het benoemen van de gelijkenissen tussen hedendaagse linkse bewegingen, en de communistische doelstellingen uit 1848. Dit geeft tegenstanders munitie om mijn artikel als “complotdenkerij” te framen…

ECHTER! De enige mensen die hier aanstoot aan nemen, zijn mensen die op pragmatische gronden en persoonlijke belangen, vanzelfsprekend tégen deze tekst zullen zijn. Het maakt in die zin niet uit hoe de inhoud wordt verpakt. Het is beter om een tekst te schrijven uit het hart, met een hartslag. Dit slaat des te meer aan in een tijd waarin de menselijkheid van opiniestukken wordt afgeveild door AI.

Wat betreft het bredere publiek en de kritische lezer – stel nu dat mijn artikel ook invloed wil uitoefenen op mensen die nog niet overtuigd zijn (twijfelaars, nieuwsgierigen, opiniemakers), dan kan het gepassioneerde woordgebruik ertoe leiden dat zij de inhoud niet meer willen wegen, omdat ze instinctief afhaken. De waarheid weegt voor mensen minder zwaar dan hun sociale posities. De massa kiest gemak boven geweten.

Maar merk op dat dit absoluut niet weerlegt wat ik zojuist zei. Wat denkt u, als de ‘toon’ maar anders was geweest, dan had een partij als de VVD toch “nee” gezegd tegen de aanleg van een miljoen windmolens en de bouw van AZC’s? We hebben te maken met machten die zich geen moer aantrekken van interne consistenties!

En dus moet ik mezelf gelijk geven: een andere toon had de VVD of soortgelijke partijen niet op andere gedachten gebracht. Het maakt niet uit hoe vaak zij in het verleden hebben geageerd tegen zaken, die zij later onder druk vanuit globalisten alsnog accordeerden. Mijn artikel omschrijft een systeem dat opereert op basis van macht, belangen en strategie – niet op rationele consistentie of morele eerlijkheid. Dáártegen helpt geen zachtere toon of ‘betere formulering’: het systeem volgt zijn eigen logica, juist los van logica.

De kern van mijn argument is dat verwarring, hypocrisie en morele dubbelstandaarden bewust worden ingezet als machtsinstrumenten – dit raakt een waarheid waar veel mensen liever van wegkijken. En in deze situatie is het volkomen zinloos om de strijd aan te gaan met fluwelen handschoenen. Een rauwe, gepassioneerde, oprechte tekst is hier het énige juiste antwoord. Niet om de machthebbers te overtuigen – dat is kansloos – maar om de lezer met de waarheid te confronteren. De waarheid van zijn eigen ondergang, als NPC-slaapwandelaar de afgrond in.