Amerika volledig van het padje: CEO geschorst om kusje bij Coldplay-concert

De CEO van het Amerikaanse softwarebedrijf Astronomer, Andy Byron, is op non-actief gesteld nadat hij op een groot scherm in een stadion in beeld kwam terwijl hij de HR-chef Kristin Cabot omhelsde. Niks wilds, niks spectaculairs. Geen kus, geen klef gedoe, geen openbare seksuele handelingen – alleen een korte omhelzing, met een reactie die hooguit wat ongemakkelijk te noemen is.

Maar dat is in 2025 blijkbaar genoeg voor een complete mediastorm, een intern onderzoek én een bestuurscrisis.

De video die viraal ging – miljoenen views wereldwijd – laat zien hoe zanger Chris Martin het kiss cam-moment opmerkt en een grapje maakt: “Of ze hebben een affaire, of ze zijn gewoon erg verlegen.” Het publiek lachte. Een leuk moment, zo zou je denken. Maar in het huidige tijdperk van permanente verontwaardiging en online schandpalen, was het slechts de opmaat naar hysterie.

Het bedrijf Astronomer verklaarde in de media:

En dus werd Byron op non-actief gesteld. En naar verluidt Cabot ook. Waarom? Omdat er gespeculeerd wordt over een affaire. Omdat Twitter (of hoe het tegenwoordig heet: X) in alle staten is. Omdat het internet er ‘wat van vindt’. Knettergek.

Dat deze onbenullige gebeurtenis wereldnieuws wordt, zegt alles over de staat van onze maatschappij. We leven in een tijd waarin de sociale moraal voortdurend fluctueert tussen preutsheid en morele hysterie. Het recht op privacy verdwijnt zodra iemand in een leidinggevende functie zit. En elke interactie tussen man en vrouw wordt verdacht gemaakt.

Dat zelfs in Nederland sites als NU.nl dit als prominent nieuws behandelen, toont aan hoe ver het mediakartel is afgedreven van wat werkelijk belangrijk is. Geen achtergrondvragen over waarom dit relevant zou zijn. Geen beschouwing over de absurde gevolgen voor de betrokkenen. Alleen meehuilen met de Amerikaanse hysterie.

Laten we daar dan eens serieus over zijn. Wat is het voorbeeld dat Astronomer hier neerzet? Dat een spontane omhelzing leidt tot publieke schande? Dat geruchten zwaarder wegen dan feiten? Dat leiders geen menselijkheid mogen tonen, omdat de kijker op X anders ontevreden is?

Wat dit voorbeeld vooral laat zien, is dat bedrijven geen ruggengraat meer hebben. Ze laten zich leiden door ophef, door clicks en door de angst voor ‘negatieve beeldvorming’. In plaats van helder te zeggen: er is niets gebeurd dat de integriteit van deze personen schaadt, wordt de executie voltrokken – zonder proces.

En dat alles, nogmaals, omdat iemand een omhelzing gaf op een concert. Is dit de wereld die we willen?