Boomsma zegt “niet onder druk” te zijn gezet – maar niemand gelooft dat

Wie dat gelooft, gelooft ook nog in de Kerstman.

Iedereen weet inmiddels dat het bestuur van NSC doodsbang was voor een clash tussen Boomsma en Van Hijum — de trouwe Omtzigt-pion die zonder discussie het stokje moest overnemen. Gisteren meldden meerdere media al dat er stevige druk is uitgeoefend op Boomsma om zich terug te trekken. En vandaag? Probeert hij via een standaard damage control-tweet de indruk te wekken dat alles pais en vree is.

De hele gang van zaken toont waar NSC écht voor staat: niet voor openheid of vernieuwende democratie, maar voor regie achter de schermen, machtsdenken en schijneenheid. Omtzigt zelf riep de partij ooit in het leven om het vertrouwen van burgers te herstellen. Maar in de praktijk blijkt het gewoon een soort CDA 2.0 — inclusief partijbureaucratie, achterkamertjes en politieke afrekeningen.

Dat Boomsma zich moest terugtrekken was duidelijk vanaf het moment dat zijn naam genoemd werd als serieuze uitdager. Hij is eloquent, inhoudelijk sterk, en heeft een intellectuele ruggengraat die binnen NSC te veel botsingen zou veroorzaken met het kabinetsdenken van Omtzigt en Van Hijum. Dus wat doe je dan? Je laat hem “vrijwillig” afhaken.

Deze hele affaire laat glashelder zien dat “de nieuwe bestuurscultuur” van Omtzigt een dode letter is. Transparantie? Afwezig. Interne democratie? Onderdrukking. Vrij debat? Alleen als het binnen de lijntjes van de leider valt. NSC bewijst nu al dat het geen vernieuwende partij is, maar een klassiek voorbeeld van hoe macht geconsolideerd wordt door mensen die niets aan toeval overlaten.

Boomsma was de enige binnen de partij met een uitgesproken filosofische visie. Hij stelde kritische vragen, sprak liever over de ziel van de politiek dan over belastingplannetjes, en had de moed om af te wijken van het script. Juist daarom móést hij verdwijnen. En precies daarom wordt zijn vertrek nu met fluwelen handschoenen gemaskeerd als “zijn eigen beslissing.”

De hele vertoning rond Boomsma laat zien waar NSC echt bang voor is: interne tegenspraak. Elke vorm van concurrentie wordt in de kiem gesmoord. En elke afwijkende stem wordt vriendelijk bedankt en “vrijwillig” aan de kant geschoven.

Diederik Boomsma had nooit een eerlijke kans. Zijn tweet is het digitale equivalent van een gegijzelde die glimlachend zegt dat hij “graag meewerkt.” De kiezer ziet dat. En de kiezer herkent: deze partij is geen vernieuwing, het is meer van hetzelfde.