Jeroen Meuwsen Fotografie / Shutterstock.com
Carola Schouten met de tram naar het stadhuis - moeten we daar echt bewondering voor hebben?
De media zijn weer in vervoering: Carola Schouten, de voormalige vicepremier van ChristenUnie en nu burgemeester van Rotterdam, reist met de tram naar haar werk.
Geen dikke Mercedes, geen chauffeur - gewoon “de vrouw van het volk”, zeggen ze.
De Telegraaf-columnist Sander de Kramer jubelt dat Schouten “nooit is vergeten waar ze vandaan komt” en “geschiedenis heeft geschreven” als de eerste vrouwelijke burgemeester van Rotterdam.
Hij noemt haar zelfs “de moeder van alle Rotterdammers.”
Maar wie even verder kijkt, ziet iets anders: het zoveelste stukje kartelromantiek, verpakt als menselijke bescheidenheid.
Het oude politieke trucje: doe gewoon, dan lijkt het op echtheid
Elke paar jaar is er weer zo’n moment waarop een kartelpoliticus wordt neergezet als “dicht bij de mensen.”
Eerder zagen we ministers die zogenaamd “hun eigen boterham smeren”, premiers die op de fiets naar het torentje gaan, en nu dus Carola Schouten die “gewoon” de tram pakt.
Maar dat beeld is misleidend.
Ze is geen gewone burger, maar de belichaming van het Haagse establishment: jarenlang vicepremier, architect van desastreus landbouwbeleid, en nu via de achterdeur benoemd tot burgemeester van de tweede stad van Nederland.
Geen verkiezing, geen mandaat, geen democratische keuze - maar wel een glanzende mediacampagne over hoe “gewoon” ze is.
🟦 DDS prikt door deze façade heen: gewone Nederlanders hebben geen chauffeur, maar ook geen macht over miljarden.
👉 Steun onze onafhankelijke journalistiek via https://dds.backme.org of doneer direct naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
Van boerendochter tot kartelkoningin
De lofzang over Schouten’s “eenvoudige afkomst” wordt in elk artikel breed uitgemeten.
Ze groeide op in een boerengezin, verloor jong haar vader, en werkte hard mee op het bedrijf.
Een aangrijpend verhaal - maar het is al tientallen keren verteld, elke keer wanneer haar politieke imago een nieuwe laag vernis nodig had.
En ironisch genoeg: juist Schouten stond aan de wieg van het stikstofbeleid dat duizenden boerenbedrijven de nek omdraaide.
De vrouw die nu wordt geportretteerd als “het meisje van de boerderij”, was de minister die dat boerenleven in Den Haag verried.
Dat ze nu met een tramticket in de krant staat, maakt dat verraad niet ongedaan.
Lees ook
Niet gekozen, wel bejubeld
Rotterdam heeft Carola Schouten niet gekozen - ze werd benoemd.
Zoals het altijd gaat in kartelkringen: politieke vrienden regelen de volgende baan voor elkaar, en de burger mag applaudisseren.
Een burgemeestersverkiezing zou Schouten waarschijnlijk nooit hebben gewonnen; de onvrede onder Rotterdammers over Haagse bemoeienis is groot.
Maar door haar neer te zetten als “nuchtere Brabander die met lijn 7 naar haar werk gaat”, moet ze opeens menselijk lijken.
Een marketingtruc die perfect past in het tijdperk van schijn-authenticiteit.
De kartelstijl van nederigheid
Het is een herkenbaar patroon:
- Mark Rutte op de fiets,
- Sigrid Kaag die zich “moeder en feminist” noemt,
- Rob Jetten die met vlaggen zwaait om “dicht bij het volk” te lijken,
- en nu Carola Schouten, die met de tram reist.
Lees ook
Allemaal symboliek, geen inhoud.
Geen van deze mensen leeft ook maar één dag de werkelijkheid van de gewone Nederlander.
Ze hebben chauffeurs, communicatieadviseurs en departementen die hun hele dag managen.
Dat ze af en toe in een tram stappen, is geen bescheidenheid — het is regie, decor, framing.
🟥 DDS waarschuwt al jaren: de nieuwe elite maskeert haar macht met schijn-nederigheid.
👉 Steun ons via https://dds.backme.org of doneer direct naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
De tram als theaterstuk
Carola Schouten reist met de tram.
De media jubelen.
Maar Rotterdam verdient beter dan dit toneelstuk van “gewoon doen”.
Want iemand die haar carrière bouwde binnen het kartel, die beleid verdedigde dat gewone mensen trof, en die zonder verkiezing burgemeester werd, kan nog zo vaak de tram nemen - ze vertegenwoordigt niet de burger, maar het systeem.
De echte vraag is niet hoe ze naar haar werk gaat, maar voor wie ze daar zit.
En het antwoord is duidelijk:
niet voor de Rotterdammers, maar voor het kartel dat haar daar heeft neergezet.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
