Coalitie verliest Eerste Kamerzetel: breuk binnen BBB legt onvrede bloot op rechts

Wat er precies is gebeurd? Niemand die het zegt. Geen uitleg, geen openheid. Maar de timing is geen toeval. De onvrede op rechts groeit, en dit is misschien wel het begin van een grotere verschuiving.

In de laatste peilingen staat BBB op nog maar 4 zetels. Van de ongekende hoogtevlucht in 2023 – toen de partij de Provinciale Statenverkiezingen won – is vrijwel niets meer over. Caroline van der Plas lijkt de greep op haar achterban te verliezen, en het gedraai binnen de coalitie wreekt zich.

De vraag dringt zich op: waarom blijft iemand als Kemperman niet binnen de fractie? Waarom neemt hij zijn zetel mee? De enige logische conclusie: er zit méér achter. Onvrede. Onuitgesproken conflicten. Principiële breuken. En misschien: afkeer van de koers die BBB onder druk van regeringsdeelname is gaan varen.

De coalitie had al géén meerderheid in de Eerste Kamer. Maar met het verlies van deze BBB-zetel wordt het nóg lastiger om wetgeving door te krijgen. De marges waren smal. Nu zijn ze instabiel. En dat is dodelijk voor elk kabinet dat op grote dossiers wil leveren – van migratie tot klimaat, van landbouw tot wonen.

De positie van BBB binnen deze coalitie wankelt. Ze zit gevangen tussen loyaliteit aan het kabinet en de woede van haar kiezers. Kemperman lijkt de eerste te zijn die zich daar structureel aan ontworstelt. Maar wie volgt?

De kiezers op rechts zijn ongeduldig, teleurgesteld, boos. Want wat is er terechtgekomen van de beloften over migratie, boerenbescherming, en nationale soevereiniteit?

– De instroom van migranten groeit gewoon door – De stikstofdwang van Brussel is niet gestopt – De lasten voor burgers en boeren zijn nog altijd torenhoog

En terwijl de coalitie zich in stilzwijgen hult, kijkt de kiezer verder. Richting nieuwe alternatieven. Richting partijen die wél durven te zeggen waar het op staat. En richting onafhankelijken die – zoals Kemperman nu doet – de rug recht houden en zich losmaken van het Haagse moeras.

Dit vertrek is meer dan alleen een zetelverlies. Het is een symbool van vervreemding op rechts. De grote verwachtingen van de nieuwe coalitie, de belofte van verandering, staan onder zware druk. En als de partij die nota bene namens de boeren en de regio’s spreekt zélf uit elkaar valt, wat blijft er dan nog over van het alternatief dat Den Haag beloofde te zijn?

Het is heel goed mogelijk dat dit slechts het begin is. Als de coalitie niet levert, als de PVV niet durft te breken met het systeem, als BBB blijft zwalken tussen regentengedrag en plattelandspraat – dan is het hek echt van de dam.

Het vertrouwen van rechts is geen vanzelfsprekendheid. Het moet worden verdiend.

En nu is het aan de coalitie om te laten zien dat ze dat nog kan.