De Vlieger haalt uit naar Schoof: “We hebben echt een probleem jongens en meisjes”

Kort. Hard. Onverbiddelijk. En helemaal raak.

De tweet van Schoof was ronduit provocerend. Terwijl heel Nederland zich zorgen maakt over veiligheid, migratie en criminaliteit, koos de premier ervoor om zichzelf op de borst te kloppen omdat hij met een groep moslimjongeren in gesprek was gegaan.

Zijn boodschap: discriminatie tegen hen mag niet. Maar geen enkel woord over de dagelijkse realiteit van Nederlanders die worden bedreigd, vernederd, aangerand of – zoals Lisa – vermoord door illegale kansenparels.

De timing kon niet rampzaliger zijn. En dat is precies wat De Vlieger benoemt. Het was alsof een 5-jarige de communicatie deed in plaats van een minister-president.

Het feit dat Schoofs tweet binnen een paar uur 1900 reacties kreeg, spreekt boekdelen. Nederlanders zijn woedend.

Van vrouwen die zich niet veilig voelen op straat. Van ondernemers die slachtoffer zijn van diefstal en geweld. Van ouders die bang zijn hun kinderen naar school te sturen. De rode draad in al die reacties: het eigen volk wordt genegeerd, terwijl de premier zich druk maakt om hoe kansenparels zich voelen.

De Vlieger weet dit feilloos aan te voelen en legt bloot wat in Den Haag angstvallig verzwegen wordt: de kloof tussen burger en bestuur is groter dan ooit.

De Vlieger richtte zijn woorden niet alleen tot Schoof, maar ook tot Dilan Yesilgöz (VVD) en Caroline van der Plas (BBB). Hij zei dat zij “de notulist” (lees: Schoof) tegen zichzelf moesten beschermen.

Dat is raak. Want Yesilgöz en Van der Plas accepteren Schoof zelf als premier van dit zogenaamd rechtse (kuch, hoest, proest) kabinet. Zij wisten precies wat ze doen: ze steunen een man die geen enkele politieke achterban heeft, maar vooral loyaal is aan de gevestigde orde.

En nu zien we het resultaat: een premier die iedere voeling met de samenleving mist, die geen instinct heeft voor timing, en die het eigen volk keer op keer in de steek laat.

Wat De Vlieger benoemt, is meer dan alleen slechte communicatie. Het gaat over onbekwaam leiderschap. Over een premier die zó ver van de realiteit afstaat, dat hij denkt dat een Catshuisoverleg met moslimjongeren prioriteit moet hebben in een week waarin heel Nederland zich afvraagt: “Ben ik morgen de volgende Lisa?”

Het is infantiel. Het is wereldvreemd. En het is ronduit gevaarlijk. Want een land dat geleid wordt door een man die denkt op het niveau van een kleuter, staat weerloos tegenover de keiharde realiteit van migratie, criminaliteit en islamisering.

Erik de Vlieger heeft met een paar woorden samengevat wat miljoenen Nederlanders voelen: we hebben een probleem.

Niet alleen met criminaliteit en onveiligheid, maar ook met een politiek die de ernst ervan niet eens wil zien. Een premier die zich gedraagt als een notulist van Brussel en als een pleaser van minderheden, in plaats van als leider van het Nederlandse volk.

Nederland verdient beter. Een premier die niet wegduikt achter woke-praatjes, maar kiest voor veiligheid, orde en bescherming van zijn eigen volk.