Digitaal bezwaar maken tegen boetes onmogelijk – pure amateurisme bij CJIB en OM

Resultaat: burgers kunnen geen bezwaar meer maken, geen foto’s van hun ‘overtreding’ inzien, en staan compleet buitenspel. De overheid sluit zich letterlijk af van haar eigen verantwoordelijkheid, omdat men blijkbaar geen fatsoenlijke cybersecurity op orde heeft.

Volgens het CJIB ligt het aan een waarschuwing van het Nationaal Cyber Security Centrum (NCSC) over een kwetsbaarheid. Goed, zoiets kan gebeuren. Maar waarom is dit niet eerder opgevangen? Waarom is er geen noodplan, geen overgangsvoorziening, geen communicatie naar burgers vooraf?

Als het om burgers gaat, geldt de digitale overheid als een perfect lopende boete-machine: flitspalen, trajectcontroles, automatische incasso’s – allemaal tot op de seconde nauwkeurig geregeld. Maar als diezelfde burger bezwaar wil maken? Dan ligt ineens het hele systeem plat.

En erger nog: niemand weet hoelang dit gaat duren. Geen updates van het OM, geen plan van aanpak, alleen een vage melding op vrijdagmiddag. Typisch Nederlands overheidsbeleid: iedereen op vrijdag naar huis, burger zoekt het zelf maar uit.

We mogen het best hardop zeggen: dit is amateurisme van het zuiverste water. Het hele idee van rechtsbescherming is dat burgers in staat worden gesteld om bezwaar te maken tegen overheidsbesluiten – zeker wanneer het om strafrechtelijke zaken zoals verkeersboetes gaat.

Maar wat blijkt? De infrastructuur is zó gammel en slecht beveiligd, dat één waarschuwing al leidt tot volledige uitschakeling van cruciale systemen. Alsof we met plakband en post-its een digitaal stelsel runnen dat miljarden per jaar incasseert – maar niets kan als het om verantwoording gaat.

En het gevolg? De burger is weer de dupe. Want de boetes lopen gewoon door. Termijnen verstrijken. En bezwaar maken? “Ja sorry, het systeem ligt eruit.”

Dit is geen rocket science. Je zou verwachten dat een overheidsorganisatie als het CJIB – die leeft van automatisering – een back-upplan heeft. Of dat er op z'n minst een tijdelijk alternatief wordt aangeboden: bijvoorbeeld per mail, telefonisch, of desnoods per post.

Maar nee, blijkbaar is dat allemaal “te moeilijk.” Men kiest liever voor de eenvoudigste weg: alles afkoppelen, alle toegang blokkeren, en hopen dat niemand te hard protesteert. Dat is geen crisismanagement, dat is laf wanbeleid.

Het OM zwijgt intussen in alle toonaarden. Geen updates sinds vrijdagochtend. Geen uitleg. Geen rekenschap. Geen idee of je als burger straks überhaupt je bezwaar nog wél in behandeling krijgt, of dat je het kunt vergeten.

Er is één constante in de Nederlandse overheid: wanneer het aankomt op innen, is alles tot in de puntjes geregeld. Maar wanneer de burger iets terug wil zeggen, komt men met smoesjes, storingen en digitale stilte.

Het is precies dit soort falen dat het vertrouwen in de overheid volledig ondermijnt. Je kunt geen bezwaarschrift indienen, maar je mag wel een herinnering verwachten met €50 extra kosten als je niet op tijd betaalt.

En ondertussen doet niemand z’n mond open. Geen Kamerlid dat vragen stelt. Geen minister die zich laat zien. Alleen maar paniekvoetbal, bureaucratische stilte en – jawel – een gesloten digitaal loket.