FVD: Geen werk meer = direct het land uit – koppeling werk en verblijfsrecht terug

Soms valt er in de Tweede Kamer een voorstel dat simpel is, helder is — en tegelijk het hele migratiedebat op scherp zet. Vandaag was zo'n moment. FVD-Kamerlid Pepijn van Houwelingen diende een voorstel in dat de VVD, CDA, D66 en de werkgeverslobby waarschijnlijk het dun door de broek doet lopen: Arbeidsmigratie terug onder strikte controle én de koppeling tussen werk en verblijfsrecht keihard herstellen.

Of zoals hij het in de Kamer zei: “Wie naar Nederland komt om te werken, mag blijven zolang hij werkt. En werkt hij niet meer? Dan vervalt automatisch het recht op verblijf.”

Geen grijze zones, geen uitkeringstoerisme, geen permanente vestiging via achterdeurtjes. Werk = verblijfsrecht. Geen werk = terug.

Want laten we eerlijk zijn: Nederland is al jaren het migratieloket van West-Europa. Arbeidsmigratie was ooit bedoeld voor tijdelijke, noodzakelijke arbeid – maar is verworden tot een massastroom met permanente woonlasten, druk op de woningmarkt, zorg, onderwijs én gemeentelijke begrotingen.

Sociale huurwoningen naar arbeidsmigranten. Krottenpanden door malafide uitzendbureaus. Gemeenten met 40+ nationaliteiten in één woonwijk. En zodra het werk stopt: bijstand, zorgtoeslag, schuldhulpverlening.

En ondertussen? De grote winnaars: Uitzendbureaus, grote logistieke bedrijven en exporteurs met lage loonkosten.

De grote verliezers: Gemeenten, middeninkomens, Nederlandse werknemers en de sociale cohesie.

Koppeling herstellen: verblijfsrecht strikt gekoppeld aan arbeidsovereenkomst. Geen automatische toegang tot sociale voorzieningen voor tijdelijke arbeidsmigranten. 25%-regeling behouden, zodat bonafide werkgevers kwalitatieve buitenlandse werknemers kunnen aantrekken. Geen permanente vestiging via sociale zekerheid. Overheid moet weer bepalen wie binnenkomt, niet uitzendbureaus of werkgevers

Kortom: arbeidsmigratie mag — maar uitsluitend onder voorwaarden van nut, noodzaak én tijdelijk karakter.

De basis van arbeidsmigratie was altijd tijdelijkheid. In bijna alle landen buiten de EU geldt nu al: geen werk = geen verblijf. 70% van de Nederlanders wil strengere regels voor arbeidsmigratie (CBS, SCP, Kieskompas).

Zelfs sociaal-democraten als Asscher en Nijboer hebben gezegd:

“Armoede wordt geïmporteerd. De winsten gaan naar bedrijven, de kosten naar gemeenten.”

Dit voorstel raakt niet alleen migratie, maar ook:

Woningmarkt, lonen en arbeidsmarkt, bijstand en zorguitgaven, sociale zekerheid & lokale druk en soevereiniteit van het migratiebeleid

En misschien wel het belangrijkste:

Het doorbreekt het taboe dat migratie altijd een verrijking is.

Wat Van Houwelingen doet, is simpelweg het terugbrengen van logica en verantwoordelijkheid in het migratiedebat. Het herinnert ons aan de oorspronkelijke bedoeling van arbeidsmigratie: tijdelijk, gericht en nuttig — niet permanent, open-ended en vrijblijvend. Werk = verblijfsrecht Geen werk = koffer pakken. Nooit was de boodschap duidelijker.