Hoe zou de verkiezingsuitslag eruitzien als Lidewij de Vos dezelfde zendtijd kreeg als Rob Jetten?

De tweet ging viraal, kreeg duizenden likes en werd ook gedeeld door FVD'erThierry Baudet met slechts één emoji - het onderzoekende gezicht 🧐. En terecht. Want de vraag raakt de kern van het probleem in Nederland: de volstrekt oneerlijke verdeling van media-aandacht tussen de partijen van het kartel en de partijen daarbuiten.

De vergelijking tussen De Vos en Jetten is treffend. Beiden zijn relatief jong, welbespraakt en intelligent. Maar waar Jetten avond aan avond zijn gezicht mag laten zien op de NPO en zelfs bij de commerciëlen, moet De Vos het doen met enkele minuten spreektijd in debatten waar de toon en onderwerpen al zijn vastgezet door redacties die het kartel trouw bedienen.

En dat verschil is niet toevallig. De media hebben van Rob Jetten het voorbeeldige gezicht van de “nieuwe politiek” gemaakt: keurig, correct en vol slogans over “verbinding” en “klimaatrechtvaardigheid”. Tegelijk wordt iemand als Lidewij de Vos, die in het NOS-debat nog indruk maakte met haar scherpe en feitelijke bijdrage over massa-immigratie, stelselmatig buitenspel gezet.

Het is al jaren dezelfde strategie: wie het kartelverhaal vertelt, krijgt zendtijd. Wie dat verhaal ter discussie stelt, krijgt een label: “extreemrechts”, “controversieel”, of “gevaarlijk voor de democratie.”

Zo ontstaat een schijn-democratie, waarin kiezers zogenaamd kunnen kiezen, maar de informatie waarop ze die keuze moeten baseren, wordt streng gefilterd.

Dat Rob Jetten elke week in talkshows zit terwijl iemand als De Vos, met een universitaire achtergrond, inhoudelijke kennis en heel veel volgers op sociale media, amper een podium krijgt - dat is geen toeval, dat is beleid.

Wat De Vos laat zien, juist in die beperkte spreektijd die ze krijgt, is dat inhoud en karakter sterker kunnen zijn dan imago en mediatraining. In het NOS-debat bleef ze kalm onder aanvallen van Stephan van Baarle (DENK), bracht feiten over immigratie en kosten, en liet zien dat FVD een nieuwe generatie inhoudelijke, moedige politici heeft voortgebracht.

Het is precies dát wat het kartel vreest: een goed voorbereide, eloquente tegenstem die niet in hun frames past.

Want stel je voor dat De Vos wél evenveel zendtijd kreeg als Jetten - dan zou Nederland in één week tijd merken dat er alternatieven bestaan voor de eeuwige D66-klimaatmantra’s.

De publieke omroep is, ondanks alle mooie woorden over “diversiteit” en “pluriformiteit”, een gesloten systeem geworden waarin slechts één visie wordt versterkt. Klimaatpaniek, EU-loyaliteit en open grenzen - dat is de ondertoon van vrijwel elk programma.

Wie daar een nuchter, feitelijk of patriottisch geluid tegenover zet, wordt niet uitgenodigd, maar gecanceld. Dat is geen journalistiek, dat is voorlichting in dienst van het systeem.

Daarom is de vraag van Jeroen Hazelaar zo krachtig: hij legt bloot hoe de informatievoorziening zelf politiek is geworden.

De vraag die Thierry Baudet deelde op X is geen losse opmerking - het is een aanklacht tegen het mediale evenwicht dat allang zoek is. Want stel dat Lidewij de Vos écht dezelfde zendtijd kreeg als Rob Jetten, dan zou de verkiezingsuitslag er totaal anders uitzien. Niet omdat Nederlanders van mening veranderen, maar omdat ze eindelijk het hele verhaal te horen zouden krijgen. En dát is precies wat de NPO en het kartel koste wat kost willen voorkomen.