Jan Dijkgraaf fileert Caspar Veldkamp: stoere praat, nul effect

Caspar dacht even een “stoer signaal” richting Israël te geven over de situatie in Gaza. Hij trok zogenaamd een "streep in het zand". Maar zoals Jan fijntjes opmerkt: "Dan komt er een golf en is de streep weg."

En zo is het precies.

Caspar Veldkamp wilde indruk maken. Hij sprak over een catastrofale situatie in Gaza en vond dat er een "duidelijk signaal" naar Israël moest komen.

Probleem: niemand, maar dan ook echt niemand, in Israël is onder de indruk van een streep in het zand die wordt getrokken door een minister uit een land dat historisch gezien het hoogste percentage Joden richting de gaskamers heeft gestuurd.

Jan slaat de spijker op zijn kop: Het is hetzelfde toneelstukje dat we al eerder zagen bij voorganger Hanke Bruins Slot. Wat was het effect toen? Nul. Wat zal het effect nu zijn? Nul komma nul.

Jan Dijkgraaf zet Veldkamp haarfijn neer zoals hij werkelijk is: Een serieuze, zuurpruimerige technocraat die waarschijnlijk nog met schoenen aan het strand liep om vooral maar geen zand tussen de tenen te krijgen.

"Peuters met een pensioenplan," noemt Jan zulke types treffend. Altijd netjes, altijd beheerst, altijd dramatisch weinig voeling met de echte wereld.

Want wie écht iets begrijpt van kracht en invloed, weet dat stoere taal zonder spierballen niets waard is.

Dankzij Caspar Veldkamp staat Nederland opnieuw internationaal voor gek. We denken serieus dat we in de wereld iets voor elkaar krijgen door morele preken af te steken, terwijl we zelf militair, economisch en diplomatiek nauwelijks nog meetellen.

De enige die dit “duidelijke signaal” serieus nemen, zijn de ambtenaren van Veldkamp zelf en de redacties van de mainstream media.

De rest van de wereld — Israël voorop — gaat verder met hun echte problemen, zonder ook maar één seconde stil te staan bij een onbeduidende Nederlandse waarschuwing.

Het mooie van Jan Dijkgraaf? Hij verwoordt precies wat steeds meer gewone Nederlanders denken, maar wat nooit wordt uitgesproken door de gevestigde media.

Namelijk: dit soort politiek is volstrekt lachwekkend en zinloos.

Caspar Veldkamp mag dan denken dat hij “moedig” is door een streep in het zand te trekken. In werkelijkheid is hij de eerste die door het opkomende tij wordt weggevaagd.