Kamerlid Van Meijeren trekt zich terug: ‘Geen toegang tot stukken, geen recht op vragen’

De onthullingen zijn schokkend en maken één ding duidelijk: de parlementaire enquête is in haar huidige vorm een schijnvertoning.

Van Meijeren windt er geen doekjes om. In zijn video zegt hij: “Ik mag de hoofdverantwoordelijken niet of nauwelijks vragen stellen.” De commissie zou immers door partijpolitiek verdeeld zijn, waarbij bepaalde Kamerleden wel en andere nauwelijks spreektijd krijgen — op basis van politiek belang, niet op basis van expertise of inzet.

Voor een parlementariër die de waarheid boven partijbelangen stelt, is dat onverteerbaar. Van Meijeren stelt terecht dat het op deze manier onmogelijk is om ook maar in de buurt van echte waarheidsvinding te komen.

Wat de situatie nóg schrijnender maakt, is hoe de commissie omgaat met informatievoorziening. Volgens Van Meijeren mogen commissieleden zelf geen dossiers inzien. “Alleen de leden van de staf krijgen toegang tot de documenten.” Vervolgens zijn het diezelfde stafleden — geen gekozen volksvertegenwoordigers, maar ambtelijke medewerkers — die de vragen opstellen.

Die vragen worden vervolgens verdeeld onder de Kamerleden. In zijn eigen woorden: “Het is letterlijk zo dat de staf het onderzoek uitvoert en dat de Kamerleden slechts een richtinggevende rol hebben.”

Een gruwel voor iedere democraat.

Wat hier gebeurt is geen incident, maar symptomatisch voor hoe het politieke establishment werkt: alles onder controle houden, kritische geluiden neutraliseren en het narratief managen. Van Meijeren mag geen eigen onderzoek doen. Hij mag geen originele vragen stellen. Hij mag niet eens zelf inzien waar de vragen vandaan komen.

Dat heeft niets meer te maken met democratische controle of onafhankelijk onderzoek. Dit is beeldvorming. Dit is toneel.

Van Meijeren zegt het helder: “Zo wordt het mij dus onmogelijk gemaakt om een serieuze bijdrage te leveren aan de waarheidsvinding.” En dus heeft hij besloten zich terug te trekken. Een moedig, maar noodzakelijk besluit.

De parlementaire enquêtecommissie corona werd gepresenteerd als het ultieme democratische middel om het beleid van de afgelopen jaren te toetsen. Denk aan lockdowns, QR-codes, vaccinatiedwang, mondkapjesbeleid, schoolsluitingen, economische schade.

Maar nu blijkt: Kamerleden die er echt toe doen, zoals Van Meijeren, worden uitgeschakeld.

En dan mogen we niet verbaasd zijn als het eindrapport straks klinkt als een goedgekeurd script van VWS en het RIVM. Een mild zelfkritisch toontje hier en daar, maar geen fundamentele conclusies over hoe de vrijheid van miljoenen Nederlanders is afgenomen en de economie is verwoest.

Zelfs als je het normaal niet vaak eens bent met Van Meijeren moet je toegeven: zijn functie als Kamerlid hoort hem in staat te stellen om zijn werk te doen. En als dat hem onmogelijk wordt gemaakt, dan is dat een schandaal.

De parlementaire enquête is niet voor de show. Het moet een instrument zijn voor waarheidsvinding. Voor correctie. Voor herstel. Als het dat niet is, dan is het een farce.

Wat hier gebeurt, toont aan dat het establishment liever grip houdt op het verleden dan verantwoording aflegt aan het volk. Van Meijeren heeft volledig gelijk dat hij deze farce niet accepteert.