NSC-leider Van Vroonhoven loopt leeg over samenwerking met PVV: "Rellen, roddelen, retweeten!"

Maar wat vooral opviel? Er leek een last van haar schouders gevallen. Ontwapenend, bijna losjes – een schril contrast met de krampachtige houding van de afgelopen maanden.

Sinds het vertrek van Pieter Omtzigt bungelt NSC ergens tussen hoop en houdbaarheid. De man die met zijn monsterzege de partij het kabinet in trok, is niet meer het boegbeeld. Van Vroonhoven? Die probeert het schip drijvende te houden. Met zichtbare moeite. In het debat van vandaag klonk nog iets van die hernieuwde energie door, maar je voelt het aan alles: de NSC-machine hapert.

Als er iets is dat bij Van Vroonhoven duidelijk wringt, dan is het de samenwerking met de PVV. Ze windt er geen doekjes om en spaart haar coalitiepartner allerminst. “Laat ik het maar heel eerlijk zeggen: de manier van politiek bedrijven in deze samenwerking was soms echt verschrikkelijk,” aldus Van Vroonhoven. “Rellen, roddelen, retweeten – het gebeurde te vaak. Dat past niet bij ons.”

Toch wil Van Vroonhoven niet alleen maar mopperen. Ze wijst op successen waar NSC haar handtekening onder zette – vooral op het dossier arbeids- en studiemigratie. “Met arbeidsmigratie en studiemigratie zijn we al ongelofelijk goed op streek,” stelt ze. “De eerste migratiewet komt van onze minister van Sociale Zaken, juist om die malafide uitzendbureaus aan te pakken. Kijk ook naar het Engelse taalgebruik op de universiteiten: je ziet dat de instroom van internationale studenten al aanzienlijk is teruggelopen.”

CDA-leider Henri Bontenbal vroeg zich hardop af waarom Van Vroonhoven niet feller reageerde op het befaamde tienpuntenplan van Wilders. Maar ze had een plan. “Ik weet zeker dat als wij een debat hebben over die tien maatregelen, en we gaan ze punt voor punt langs, dan zal er bij meerdere een rode vlag omhooggaan bij de NSC-fractie.”

Ze voegt eraan toe: “De afgelopen anderhalf jaar heb ik de heer Wilders heel goed leren kennen. Ik heb ook gemerkt dat je moet oppassen dat je niet in een fuik zwemt. Dus ik heb me heel duidelijk voorgenomen: ik ga niet op die plannen in. Dat zou precies zijn waar de heer Wilders me wilde hebben.”

Wat blijft hangen na deze media-optredens is een Van Vroonhoven die zich herpakt heeft – maar de vraag blijft of dat genoeg is. Zonder Omtzigt, met tanende steun en een politiek speelveld vol haaien, is het de vraag of NSC nog toekomst heeft in Den Haag.