Pro-Palestijnse activisten jagen Van der Plas weg bij Radboud: “Onveilig en schandalig”

Het is een patroon dat we de afgelopen maanden overal zien. Zodra een politicus of spreker niet in de pas loopt met de activistische dogma’s van links Nederland, duiken de pro-Palestijnse hordes op. Ze schreeuwen, bedreigen, blokkeren zalen - en wat doen bestuurders en universiteiten? Ze buigen. Ze doen niets om andersdenkenden te beschermen.

Bij de Radboud Universiteit is het nu niet anders. Van der Plas zou daar een debat voeren met studenten, in samenwerking met De Gelderlander. De locatie was bewust geheimgehouden, maar het duurde niet lang voordat de radicale club “Nijmegen Student Encampment” het plan op Instagram zette - compleet met tijd en details.

In gewoon Nederlands: ze riepen op tot actie. En dus moest Van der Plas afhaken.

Wat ooit bolwerken van vrije discussie waren, zijn verworden tot linkse bolwerken vol morele censuur. Universiteiten laten zich gijzelen door extremisten die onder het mom van “rechtvaardigheid” elke afwijkende stem de mond snoeren. Vandaag is het Caroline van der Plas, morgen is het elke politicus die iets zegt over migratie, islam of nationale identiteit.

En de bestuurders? Die kijken weg. Ze sturen “veiligheidsadviezen” en hopen dat het overwaait. Ondertussen verliezen we iets veel belangrijkers: de vrijheid van meningsuiting zelf.

Het is niet zomaar een incident. Dit is een symptoom van iets groters: een samenleving die bang is geworden om de waarheid te zeggen. Activisten die universiteiten terroriseren met hun morele superioriteit. Journalisten die liever meelopen dan vragen stellen. En bestuurders die hun verantwoordelijkheid ontlopen.

Caroline van der Plas is geen extremist. Ze vertegenwoordigt een groot deel van Nederland dat gewoon bezorgd is over immigratie, landbouw, identiteit en gezond verstand. Maar in de ogen van de woke-linkse universiteit is dat reden genoeg om haar te weren.

Waar blijft de verontwaardiging van de zogenaamd liberale partijen? D66, VVD - allemaal muisstil. Als het om de veiligheid van pro-Palestijnse betogers gaat, staan ze vooraan met verontwaardiging. Maar als een democratisch gekozen politica wordt geïntimideerd, horen we niets.

Het laat zien hoe scheef onze maatschappij is geworden. Wie meegaat met de linkse massa, krijgt applaus. Wie tegen de stroom inzwemt, wordt bedreigd - en vervolgens in naam van de “veiligheid” de mond gesnoerd.

De Radboud-affaire schept een gevaarlijk precedent. Vandaag zeggen politici af. Morgen durven journalisten niet meer. En overmorgen beslist een universiteit wie “veilig” genoeg is om te spreken. Dan is de academische vrijheid niet alleen ziek - ze is dood.