PVV woedend op minister Veldkamp: Israël-standpunt nooit besproken

Een opvallende en gevoelige stap — vooral omdat de PVV, al decennialang fel pro-Israël, volkomen buitenspel is gezet. Ook PVV-ministers Reinette Klever (Buitenlandse Handel) en vicepremier Fleur Agema waren niet op de hoogte. Sterker nog, alleen een politiek assistent van Klever werd eergisteravond mondjesmaat geïnformeerd dat “er iets aan zat te komen.”

De reactie van PVV-leider Geert Wilders volgde dan ook razendsnel en snoeihard. Op X richtte hij zich rechtstreeks tot premier Dick Schoof:

De vraag die nu boven Den Haag hangt: heeft Veldkamp dit bewust achter de rug van de PVV om gedaan? Iedereen weet dat de PVV Israël onvoorwaardelijk steunt, en dat het land voor de partij geen enkel doelwit mag zijn van Europese inmenging. Toch besloot Veldkamp, notabene als kersvers minister van Buitenlandse Zaken, een actie te ondernemen waarvan hij wist dat deze zou inslaan als een bom.

Wat ook opvalt: premier Dick Schoof zou niets hebben tegengehouden. Binnen PVV-kringen wordt gemord dat hij een “dubieuze rol” heeft gespeeld door dit te laten gebeuren, of erger: door het stilzwijgend toe te staan. In een fragiele coalitie waar vertrouwen en afstemming essentieel zijn, is dat een ronduit riskante strategie.

Veldkamp verweert zich door te verwijzen naar het regeerprogramma, waarin staat dat het kabinet zich zal uitspreken waar mensenrechten worden geschonden. Maar nergens staat dat Nederland eenzijdig en zonder overleg binnen de coalitie diplomatieke brieven mag versturen die gevoelig liggen bij een van de partners.

Dat is geen buitenlandse politiek voeren. Dat is interne chaos creëren.

Tijdens een informele EU-bijeenkomst in Warschau zei Veldkamp: “Je mag ervan uitgaan dat ik dit niet alleen doe.” Een opmerking die eerder vragen oproept dan beantwoordt. Want als hij dit niet alleen doet — wie dan wel? En waarom was niemand van de PVV vooraf geïnformeerd?

De timing van deze actie had nauwelijks slechter kunnen zijn. Terwijl de PVV juist inzet op stabiliteit, bestuurlijke verantwoordelijkheid en duidelijke buitenlandse lijnen, kiest Veldkamp voor een solistische koers die de coalitie rechtstreeks ondermijnt. Dat is geen diplomatiek incident — dat is politieke sabotage.

Of Veldkamp wil breken met de PVV is nog onduidelijk. Maar één ding is zeker: als ministers op eigen houtje dit soort stappen kunnen zetten zonder afstemming, dan staat het kabinet-Schoof op losse schroeven. En dat weten ze aan het Plein maar al te goed.