Ramp voor Nederland: jongeren massaal de bijstand in – economie stort verder in

En dit is geen incident. Dit is al het tiende kwartaal op rij dat het aantal jongeren in de bijstand groeit. Tien kwartalen! Al 2,5 jaar lang wordt onze toekomstgeneratie steeds verder de armoede in gedrukt.

In totaal zitten er nu 42.000 jongeren in de bijstand. 42.000 jonge mensen die geen uitzicht hebben op een baan, die worden opgesloten in een systeem van afhankelijkheid.

Waarom? Omdat de overheid hen verraden heeft. Flexbanen, tijdelijke contracten, een totaal overspoelde arbeidsmarkt door massamigratie, en een economie die door klimaatdwang en EU-regels kapot wordt gemaakt.

Dit is geen “pechgeneratie”. Dit is het directe resultaat van een bewust beleid dat jongeren hun toekomst afpakt.

Niet alleen jongeren, ook mannen in het algemeen belanden steeds vaker in de bijstand. In één jaar tijd kwamen er 4.100 mannen bij: een stijging van 2,3 procent.

De officiële verklaring? Dat mannen vaker in sectoren werken waar banen verdwijnen. Maar de echte reden is duidelijk: dit land biedt zijn eigen burgers geen zekerheid meer. Terwijl miljarden worden uitgegeven aan migratie, klimaat en EU-subsidies, wordt de Nederlandse werkende uitgeperst – en wie uitvalt, wordt afgeschreven.

Wat we hier zien, is een systeemfout. Jongeren studeren jaren, vaak met tienduizenden euro’s schuld, en komen daarna terecht in een uitzichtloze situatie. Geen vaste baan. Geen woning. En uiteindelijk: bijstand.

Ondertussen hoor je in Den Haag en Brussel alleen maar jubelverhalen over “banengroei” en “sterke economie”. Pure propaganda. De realiteit? Tienduizenden jongeren zitten werkloos thuis en weten niet hoe ze de eindjes aan elkaar moeten knopen.

Wat dit nóg schrijnender maakt: er is wél werk. Maar dat wordt steeds vaker ingevuld door goedkope arbeidsmigranten uit Oost-Europa, of door statushouders die via quota voorrang krijgen.

Nederlandse jongeren? Die mogen achteraan aansluiten. Zij worden vervangen, genegeerd en uiteindelijk in de bijstand geduwd.

En de politiek? Die kijkt weg. Want Brussel wil open grenzen. Want multinationals willen goedkope krachten. En dus betaalt onze jeugd de rekening.

Tien kwartalen lang groei in jongeren in de bijstand. Tien kwartalen waarin de politiek niets deed. Tien kwartalen waarin onze jeugd langzaam de hoop verloor.

Dit is geen toevallige trend, dit is een national crisis. Een land dat zijn jongeren geen toekomst biedt, is een land dat zichzelf vernietigt.

De oplossing is duidelijk: stop massa-immigratie, herstel de woningmarkt, bescherm vaste banen en investeer in ónze jongeren. Doen we dat niet, dan is er straks geen Nederland meer om trots op te zijn.