Schandalige intimidatie van Sharon Dijksma door woedende pro-Palestijnse meute

Wat zich donderdagavond voltrok in het Utrechtse stadhuis is niet te vergoelijken. Tijdens een gemeenteraadsvergadering werd een burgermotie verworpen die opriep tot een boycot van Israëlische producten en instellingen. Zoals dat in een democratie hoort: stemmen, besluiten, en doorgaan.

Maar niet voor deze club extremisten op de publieke tribune. Die begonnen te schreeuwen, weigerden te vertrekken en namen het stadhuis letterlijk in gijzeling. En wie probeerde de orde te herstellen? Dijksma zelf, die als burgemeester besloot zélf met de activisten te spreken. Wat kreeg ze als dank? Agressie, intimidatie, en geweld. Ze werd ingesloten, er vielen klappen, en uiteindelijk moest de beveiliging haar via een achterdeur het gebouw weer binnenloodsen.

Ironisch genoeg is Sharon Dijksma zelf jarenlang medeverantwoordelijk geweest voor het faciliteren van deze woke-identiteitspolitiek die nu volledig uit de hand loopt. Denk aan het eindeloze pamperen van 'boze minderheden', het demoniseren van Israël onder het mom van 'gelijkheid', en het steunen van organisaties die alles wat westers is als racistisch bestempelen.

Wat je zaait, zul je oogsten. En dat geldt óók voor bestuurders als Dijksma. Want hoewel ze nu zelf het slachtoffer is van intimidatie, heeft ze decennia lang bijgedragen aan het klimaat waarin deze extremisten zich gesterkt voelen.

Maar goed, laten we duidelijk zijn: niemand – ook Dijksma niet – verdient het om te worden belaagd door een woedende menigte. Dat deze activisten hun agressie nu zelfs rechtstreeks richten op het stadsbestuur, zegt alles over het niveau van radicalisering waar we inmiddels mee te maken hebben.

Deze figuren willen geen debat. Ze willen geen overtuiging of politiek proces. Ze willen één ding: het opleggen van hun eigen morele gelijk, koste wat het kost. Als de uitkomst van een stemming hen niet bevalt, is het blijkbaar volstrekt legitiem om een raadsvergadering te ontregelen, politici te intimideren en een burgemeester in een fysiek conflict te trekken.

Dat dit soort gedrag zelfs wordt vergoelijkt of genegeerd door bepaalde media of politieke partijen is schandalig. Waar is de verontwaardiging over deze bedreiging van onze democratie?

Het is hoog tijd dat gemeenten, en zeker de landelijke politiek, paal en perk stellen aan deze activistische escalaties. Pro-Palestijns demonstreren? Prima. Maar intimidatie van volksvertegenwoordigers, fysieke confrontatie met bestuurders en het blokkeren van raadszalen? Dat is geen activisme meer – dat is regelrechte straatterreur.

Nederland moet niet buigen voor extremisten die hun zin willen afdwingen via intimidatie. En het wordt tijd dat ook links eindelijk de moed toont om afstand te nemen van dit geweld in hun eigen achterban.

Wil jij dat wij dit soort nieuws blijven brengen? Dat wij durven te zeggen waar het op staat – tegen de stroom in, zonder angst voor censuur of politieke correctheid? Dan hebben we jouw steun nodig. Steun DDS via BackMe en ontvang een exclusieve dagelijkse column in je inbox die we niet op de site kunnen plaatsen.

Of doneer direct via een bankoverschrijving: NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media

Dankzij jouw bijdrage kunnen we vrij, onafhankelijk en fel blijven schrijven. DDS leeft van jouw steun. Help ons dit ook in de tweede helft van 2025 vol te houden!

In een tijd waarin Big Tech en advertentiebedrijven onafhankelijke rechtse media proberen te wurgen, zijn we meer dan ooit afhankelijk van onze lezers. Steun DDS – voor het vrije woord, voor de democratie, en voor het echte verhaal. Iedere euro helpt. Klik hier en doe mee via BackMe.