Serieverkrachter Hicham A. belaagt negen vrouwen - OM eist 4 jaar cel en tbs

Volgens de aanklacht lokte A. zijn slachtoffers onder meer naar wc’s van stations en bioscopen, waar hij hen vervolgens aanviel. Zijn modus operandi was geraffineerd en ziekelijk. De slachtoffers zijn getraumatiseerd voor het leven, maar de dader kan – als het aan het OM ligt – na enkele jaren alweer vrijkomen. Met enkel “behandeling” als vangnet.

Dit toont opnieuw hoe krankzinnig mild ons rechtssysteem is geworden. Voor kleine fraudezaken of belastingproblemen worden mensen zwaarder gestraft dan voor brute verkrachtingen.

Forum voor Democratie reageerde fel.

En terecht. Want waarom zou een man die willens en wetens het leven van negen vrouwen heeft verwoest, ooit nog recht hebben op een plaats in onze samenleving?

Dit is niet een losstaand incident. Steeds opnieuw zien we dat rechters en officieren van justitie weigeren harde straffen uit te delen aan extreem gewelddadige criminelen. Zogenaamd uit “kansengelijkheid” en “rehabilitatie.” Het resultaat: slachtoffers voelen zich verraden, daders lachen in hun vuistje, en de samenleving verliest vertrouwen in de rechtsstaat.

Bovendien gaat het hier om een dader met een migratieachtergrond. En wéér blijkt dat de politiek en justitie banger zijn om daar eerlijk over te zijn, dan om de Nederlandse samenleving te beschermen. Het benoemen van dat patroon is géén “stigmatiseren,” maar de harde realiteit onder ogen zien.

Tbs is géén oplossing. Uitzetting wel. Want een man die op 21-jarige leeftijd al negen vrouwen heeft verkracht of aangerand, is geen “verdwaalde jongere” die met een cursus weer de juiste weg vindt. Dit is iemand die een levensgevaar vormt. Zo iemand hoort hier niet. Zo iemand hoort Nederland nooit meer in te mogen.

De boodschap moet zijn: wie onze dochters aanraakt, wie onze vrouwen verkracht, wie onschuldigen belaagt – verliest elk recht op verblijf. Punt.

Het OM mag nog zoveel mooie woorden gebruiken over “behandeling” en “resocialisatie.” Maar de feiten zijn keihard: negen levens verwoest, en een samenleving die zich opnieuw onveilig voelt.

Het wordt tijd dat Nederland een fundamentele keuze maakt: beschermen we onze burgers of beschermen we criminelen? Als we blijven kiezen voor het tweede, dan zullen er nog veel meer Hicham A.’s volgen.